Promises {dutch Harry Styles Fanfiction}

022

022

LANA’S POV

“Dan ga ik wel naar huis.” Zegt hij. Dit is een grap. Hij gaat nou niet van me weg lopen. Ik wil bij hem zijn. Tegen hem aankruipen, en zijn geur ruiken. Ik wil zijn armen om me heen, me veilig voelen. Het fijne gevoel als ik daar aan denk valt in een harde klap weg als hij zich omdraait en weg loopt. Woede borrelt in me op. Hij houd  me gewoon aan het lijntje. Hoe durft hij. Ik kijk hem na. Hij valt voor over. Die sukkel is waarschijnlijk over zijn eigen voeten gevallen door de drank. Ik kijk nog even, hij blijft doodstil liggen. “Kut.”mompel ik tegen mezelf. Ik ren naar Harry toe en voel zijn pols. Gelukkig, hartslag doet het en hij ademt ook nog. Ik zeg mijn hand op zijn voorhoofd. “Harry, word wakker.” Zeg ik. “LANA?” hoor ik achter me. Ik kijk in de blauwe ogen van Louis. “Wat is er gebeurt?” Vraagt hij. “We hadden ruzie, en hij liep weg. Hij viel voor over en hij bleef liggen.” Vertel ik een beetje overstuur. “Shit, drank en stress is geen goede combinatie voor Harry. De vorige keer ging hij ook al knock-out. Is je kamer hier in de buurt?” vraagt hij. Ik twijfel, ik wil Harry niet in mijn kamer. Met zijn drank lucht. Maar mijn hart wint. Ik kan Harry hier niet achterlaten met Louis. Ik knik. “Haal Elenor van binnen dan begin ik alvast met lopen. Jullie halen ons wel in.” Zeg Louis. Hij lijkt een beetje gestrest. Ik ren naar binnen en zoek naar Elenor. Na een tijdje zoeken vind ik haar. “El, meekomen. Harry is flauwgevallen. En Louis draagt hem nu naar huis.” Zeg ik. “Oh nee, Hij was al zo over stuur.” Zegt ze. We lopen naar buiten. “Hoezo was hij overstuur?” Vraag ik. “Oh Lana, Hij is zo verliefd op je. Maar hij is er zelf van overtuigt dat hij slecht voor je is. Hij is bij ons komen uithuilen Laan. Louis en ik wisten gewoon niet wat we moesten doen.” Zegt ze. Mijn hart slaat over de kop. Hij is nog verliefd op mij? Dat kan helemaal niet. Hij maakt het uit. Met een smoes dat hij niet goed voor me is. Maar hij heeft gehuild mij Elenor. Misschien dan toch? We lopen richting mijn kamer. Rachel is mee met Niall. Normaal had ik het leuk voor haar gevonden. Maar Niall is beste vrienden met Harry. Ik was onderweg naar huis, toen ik Harry tegen kwam. Hij was dronken. Maar dronken mensen vertellen de waarheid. Is het niet? Ik heb de hele dag  met Rachel films gekeken en chocolade gegeten. Toen kwamen we op het idee om naar een feest te gaan. Even alles vergeten. Lekker gelukt dus. Not.

We komen aan bij de deur van mijn kamer. Louis staat  er al voor. Uitgeput, buiten adem met Harry in zijn armen. Ik maak de deur open en Louis legt Harry op de bank neer. Nu maar hopen dat hij snel wakker word. 

Elenor is al naar huis. Louis blijft hier, wachten tot dat Harry wakker is. “Hebben jullie melk. Want als Harry wakker word wil hij melk nadat hij te veel heeft gedronken. Anders is hij niet te pruimen.” Zegt Louis met een grijns. Ik schud mijn hoofd van nee. “Ik ga wel even naar de winkel.” Zegt hij. Voordat ik er iets tegen in kan zeggen, verdwijnt hij al door de voor deur. Dadelijk word Harry wakker. En dan? Wat moet ik zeggen? Just stay calm. Ik ga met mijn rug naar Harry toe zitten en drink een glas cola op. Ik hoor een kreun achter me. Dit zal je toch niet menen hé?! Ik draai me om. En ja hoor. Daar zit meneer krullenbol recht overeind. Zijn ogen lichten op als hij mij ziet. Maar al gauw genoeg veranderen ze weer in een donkere doffe blik. “Je was flauwgevallen, en uhmm… Louis heeft je hier naar toe gedragen, hij is nu even melk voor je halen.” Zeg ik. Harry kijkt bedenkelijk en knikt. Zijn ogen scannen de kamer. Wat zal hij nu denken? Hij staat op en raapt al zijn spullen bij elkaar. “I-ik kan hier helemaal niet zijn. Zeg maar tegen Louis dat ik naar huis aan het lopen ben.” Zegt hij met een schorre stem. “Harry, je wacht hier op Louis.” Zeg ik. Hij wil weg, weg van mij. Hij staat al bij de deur. Zijn hand grijpt naar de deurklink. “Kan je je er nou niet eventjes over heen zetten dat ik hier ook ben. Doe eens volwassen man. Je wacht maar op Louis. Ik ben in mijn kamer.” Het eerste schreeuw ik, maar het laatste fluister ik bijna. Ik wil me omdraaien, maar een stem verteld me van niet. “Het liefst zou ik hier willen blijven Lana. Bij jou. Ik wil niet weg. Maar zie nou eens in dat dit het beste is!” zijn stem klinkt verwaant. “I-i-ik” begint hij. Hij wil iets zeggen maar kan de woorden niet vinden. Hij smijt de deur open en rent naar buiten. Dit is een grapje. Hij gaat me verdomme ook vertellen wat hij wilde zeggen. Ik ren hem achter na. Shit, het regent. Ik heb een wit topje aan en het schijnt nu helemaal door. Het boeit me niks. Ik wil weten wat hij te zeggen had. Door het getik van de regen op de stoeptegels hoort Harry me niet aankomen. Ik sta achter hem. Pak zijn arm vast. Hij lijkt geschrokken. Zijn wangen zijn nat van de tranen en de regen . Zijn krullende haar hangt voor zijn ogen en zit niet meer in model. Ik weet dat Harry het haat als zijn haar niet goed zit. Hij wrijft in zijn ogen. “Wat?” snauwt hij. “I-ik wil weten wat je wilde zeggen.” Stotter ik. Ik kijk in zijn smaragd groene ogen. Zijn lippen staan in een streep maar zijn nog steeds perfect. Zijn ogen staan verdrietig, maar ook overdondert door mijn vraag. Steeds komt hij dichterbij. Gehypnotiseerd kijken we in elkaars ogen. Zo staan we een tijdje. Dicht tegen elkaar aan, in de stromende regen. Ik voel de koude druppels op mijn huid komen, maar het doet me niks. Ik zou willen dat de tijd stil kon staan. Dat ik voor altijd zo dicht bij Harry mocht zijn. Voordat hij zich dadelijk weer als een eikel gaat gedragen. Hij komt nog dichter bij. “Ik hou van je.” Fluistert hij. WAT? Hij houd van me? Waarom maakte hij het uit? Omdat hij echt dacht dat hij slecht voor me zou zijn? Dat is te lief. Voordat ik het weet voel ik zijn zachte lippen om de mijne. De lippen waarna ik verlangden. Zijn handen gaan naar mijn heupen. Mijn handen gaan door zijn krullen. Hij kreunt zachtjes. “Sorry Lana, Ik had je nooit zo moeten behandelen.” Zegt hij tussen de zoen door. “Dat is je geraden, Harold.” Antwoord ik. Ik glimlacht tussen de kus. “We moeten naar binnen gaan” zegt Harry. Maar hij haalt zijn lippen niet van de mijne. “Je topje schijnt door.” Grijnst hij en hij haalt zijn lippen van de mijne. Ik bloos. Hij slaat zijn armen om me heen. De koude regendruppels komen op ons neer. “Gekust in de regen, hoe romantisch kan het?” gerinkinkt Harry. Ik lach. Harry buigt zich naar voren. Vlak voor mijn lippen stopt hij. “Ik hou van je Lana.” Zegt hij. “Ik ook van jou Harry.” Zeg ik terug. Mijn buik lijkt te ontploffen van de vlinders die er rond dwarrelen. Ik voel weer zijn zachte lippen op de mijne…