Promises {dutch Harry Styles Fanfiction}

010

LANA’S POV.

We zitten in de auto. Harry lijkt gespannen. Ik vind het ook spannend. Mijn telefoon gaat. Het is mijn moeder. Ik kijk Harry aan. “Neem maar op hoor.” Zegt hij met een schorre stem. ‘Hey mam.’ Zeg ik. ‘Heeey lieverd, hoe gaat het? Hoe bevalt je kamer en wat ben je aan het doen? Vraagt mijn moeder. Haar stem klinkt opgewonden. ‘Gaat super goed. Rachel en ik hebben het geweldig hier! En de kamer is perfect! Wacht even. Ik leg mijn hand op de microfoon. ‘Mag ik aan mijn moeder vertellen wat er is? Of liever niet?” vraag ik aan Harry. Zijn ogen kijken me aan. Hij denkt na. ‘Ja is goed.’ Zegt hij uiteindelijk. Ik knik en glimlach naar hem. ‘Mam? Ik moet even iets vertellen.’ Zeg ik dan. ‘Ja, lieverd. Wat is het?” Ik zit nu dus in de auto met Harry, Harry Styles en hij heeft nog al wat problemen. Ik ga samen met zijn moeder hem helpen.’ Zeg ik. Ik bijt op mijn lip wachtend op antwoord. ‘Aha, Harry die bij ons werkte?’ zegt mijn moeder verbaast. ‘Ja die ja!’ antwoord ik. “Wat voor problemen dan Lana?’ haar stem klinkt bezorgt. “problemen van het verleden. Dingen die hij fout heeft gedaan. Maar nu, nu is hij een super lieve jongen, mam. Echt waar.’ Zeg ik. Ik bloos. Ik kijk naar Harry. Hij glimlacht. ‘Lana? Kijk je alsjeblieft uit lieverd?’ zegt mijn moeder. ‘ja zal ik doen mam, maar ik moet nu ophangen want we zijn er bijna. Doeii’ zeg ik terug. En ik hang op. ‘Ik ben echt stom geweest.’ zegt Harry. ‘whutt?’ vraag ik terug. ‘ik ben zo’n ontiegelijk belachelijke idioot Lana. Ik had jou hier nooit bij moeten betrekken. Verdomme.” Hij slaat met zijn handen op het stuur. Mijn ogen branden. De auto stopt voor het huis. ‘Harry, zeg niet zulke rare dingen. Ik geef toe je bent een beetje stom geweest. Maar kijk hoe je nu staat. Je staat voor de deur van je moeder om alles op te lossen. En ik vind het helemaal niet erg dat je me er bij betrekt dat vind ik alleen maar fijn.’ Zeg ik. Harry bijt op zijn lip. Zijn ogen zijn waterig. Hij kijkt bedenkelijk. ‘oké..’ zegt hij maar zit ondertussen met zijn gedachten nog ergens anders. ‘kom dan gaan we naar je moeder. Ik doe mijn gordel los en mijn hand reikt naar de deur klink om de deur te openen. ‘nee wacht’ zegt Harry. Ik voel een hand om mijn arm klemmen. Hij trekt me naar zich toe. Zijn gezicht is nu heel dicht bij de mijne. Ik giechel. ‘Wat?’ zegt Harry quasi verontwaardigt. ‘je bent schattig als je tranen in je ogen hebt.’ Antwoord ik. Harry grinnikt. ‘Tjaa, dan zeg ik wel niks meer.’ Zegt Harry plagend. ‘Neeeee, je moet me alles vertellen Harry, alles wat er in je omgaat. Dan kan ik je helpen.’ Zeg ik. Harry grijst. ‘Dat is lief. Weet je wat er nu in me omgaat?’ vraagt hij. ‘Nee, duh ik ben geen helderziende.’ Grap ik. ‘dat je mooi bent en lekker ruikt.’ Zegt Harry. Hij bloost. Oh my god. Hij bloost. Zijn lippen vormen een glimlach. Zijn kuiltjes komen te voorschijn. Ik ben sprakeloos zo knap is hij. Zijn gezicht komt steeds dichter bij de mijne. We kussen, ik kruip bij hem op schoot. Zijn handen liggen in mijn middel. Het is een tedere kus. Harry haalt zijn lippen van de mijne. ‘Laten we maar naar binnen gaan. Dan heb ik dat ook achter de rug.’ Hij bijt op zijn lip. Ik geef hem nog een vluchtige kus op zijn mond en klim van zijn schoot. We staan voor de deur. Harry zucht. Ik kruip tegen hem aan en zeg dat alles goed komt en dan drukt hij op de bel.

De deur gaat open. Grote vriendelijke ogen kijken ons aan. Haar blink verstrakt. ‘kom binnen’ zegt ze op een ijzige toon. Harry zijn lichaam verstijfd naast me. Dit is niet wat hij hoopte. Hij zet zijn voet over de drempel. En loopt naar de woonkamer. Het is een klein knus huisje. Leuk ingericht. Overal zij foto’s. ook van Harry. Ik werp er een blik op. Anne (de moeder van Harry) neemt mijn jas aan. Harry doet het zelf. Het is ongemakkelijk stil. ‘Ga maar zitten hoor.’ Zegt Anne. Ze loopt naar de keuken om thee te zetten. Harry zijn groene ogen zoeken de mijne. Ik glimlach en pak zijn hand onder de tafel vast. Hij glimlacht. Geen echte glimlach, een neppen. Ik knijp bemoedigend in zijn hand. Hij draait zijn hoofd als zijn moeder binnen komt. ‘nou.’ Zegt Anne. ‘Welk probleem gaan we oplossen?” haar stem klink al iets vriendelijker maar haar ogen kijken Harry ijzig aan. Hij knijpt in mijn hand. Hij zoekt de woorden om iets te zeggen. ‘Ik heb een schulden. Een schulden die zo groot is dat ik hem niet kan betalen.’ Zegt hij met een trilling in zijn stem. ‘Om hoeveel schulden gaat het dan wel niet Harold?’ zegt Anne. Harold, zijn officiële naam. Dat zegt niet veel goeds. Harry zijn ogen worden groot, maar dan herstelt hij zich weer. ‘2000 euro en 65 cent’ zegt hij dan met een diepe zucht. “HAROLD?!?!  Zegt Anne. Haar ogen schieten vol met tranen. Ik weet dat Harry er niet tegen kan om zijn moeder zo te zien. Hij knijpt in mijn hand. ‘Harry, dit kan ik zelfs niet betalen, ik heb al mijn spaarrekeningen geplunderd om rond te komen.’ Haar stem kraakt van verdriet. “ik heb al een baan, maar ik moet eerst mijn studie hebben afgerond voor dat ik naar een hogere functie kan gaan.’ Zegt Harry. ‘of over 6maanden dan heb ik het bij elkaar, maar dat is voor John niet snel genoeg. Mama, hij gaat me afmaken als ik niet op tijd met het geld kom.’ Tranen vallen uit zijn ooghoeken. Hij klinkt overstuur. Ik voel me schuldig. Thuis koopt mijn moeder elke week weer iets van Chanel. en hier.. hier komen ze maar net rond. ‘Harry, ik weet echt niet hoe we dit gaan oplossen, echt niet..’ zegt Anne. Ik schraap mijn keel. Twee blikken worden op mij gericht. “Ik uhmm… ik kan Harry wel het geld geven, als hij me het over 6 maanden terug betaalt.’ Zeg ik. Harry zijn ogen worden groot. ‘nee’ zegt hij vastberaden. ‘No way dat ik jou ook nog leeg ga plunderen.’ Zegt hij er achter aan. ‘Lana, lieverd wil je heel even naar boven gaan dan ga ik even praten met Harold.’Vraagt Anne poeslief. “is helemaal goed.” Antwoord ik. Mijn hand laat langzaam die van Harry los. Ik sta op en loop de trap op. Ik kijk naar de foto’s die naast de trap hangen. Kleine vrolijke Harry. Ik giechel en loop door naar boven. Ik kom in een jongens kamer terecht. Waarschijnlijk die van Harry. Ik laat de deur open en ga op het bed zitten. Ik luister maar ik hoor niks. Ineens zegt Harry zijn krakende stem: ‘mama, dit ga ik echt niet van haar aan nemen.’ “Harry, je hebt het geld er niet voor. John komt achter je aan voor het geld en als je het niet hebt dan gaat hij je pijn doen Harry.’ Zegt Anne hard. ‘NEE MAM IK KAN DIT NIET DOEN. IK BEN VERLIEFD OP HAAR.’ Schreeuwt Harry. Mijn hart maakt een sprongetje. ‘Harry, ik weet anders gewoon niet hoe we dit moeten oplossen. ‘MAM, KIJK WAAR IK JOU TOE HEB GEDWONGEN, JE BENT BLUT. DOOR MIJ. IK GA DIT LANA NIET OOK AAN DOEN. IK HOU VAN HAAR.’ Schreeuwt Harry als een malloot. Mijn hart stopt. Tintelingen door mijn lichaam. Mijn adem schokt. ‘Harry, ik haal Lana naar beneden, en we gaan het er over hebben. Oké?’ zegt Anne. “je doet maar ’zegt Harry’s kille stem. ‘Lana, liefje, kom je weer?’ Roept de stem van Anne . ‘Ik kom’ fluister ik. Ik loop de trap af. Harry zit nog steeds op de zelfde plek. Zijn ogen zijn rood van het huilen en zijn rechter hand zit in zijn haar. Hij kijkt me aan met zijn groene ogen. Ik ga naast hem zitten en wil zijn hand vast pakken. Hij trekt terug en hij schud zijn hoofd van nee. ‘ik hou van haar’ spookt ergens achter in mijn hoofd. Ik krijg kriebels in mijn buik. Dit is een teken, dit is een teken dat ik hem het geld echt ga geven. Dan is hij maar boos. Het boeit me niks ik ga harry helpen, ik ga hem helpen met zijn problemen.