Bir Hayal Kadar

Annemin Hatalarının Bedelini Ben Ödüyorum..

Bayağı Geciktim bu sefer :( Özür dilerim ama bunda vote ve yorumlarında etkisi var :(

Yakında sınır koycam

Bu arada multimedya da Efe vaaaaar ^^

İyi okumalaaar <3 :)

"Lanet olsun. Senden nefret ediyorum alarm sesi." diye mırıldanırken telefonumu alıp iğrenç sesi kapattım. Yine okul , yine yine ve yine. Ama aslında sevmeye başlamıştım. O okulda Efe vardı. Benim aşık olmaktan korktuğum çocuk vardı. Onunla okul dışında buluştuğumuz zamandan beri bir hafta geçmişti ve ben o gününde içine etmiş ; Kolyeyi kaybetmiştim. Böyle bi salaklığı kim yapar demeyin sakın , kaybolmuştu işte. Tabiî ona bundan bahsetmedim , o gün hakkında neredeyse hiç konuşmadık. Ama o okulu bana sevdirmişti. Bunu yapmıştı. Geçmişimizi ; ne kadar ben onunkileri okulun dedikoducularından duysam da bilmiyorduk. Zaten Selim ve Efe'nin sürekli "gelsin kızlar gitsin kızlar" teorisiyle yaşadığını söylüyorlardı.. Bir hafta içinde Efe'yle gerçekten çok yakınlaşmıştık. Yakınlaşmıştık derken , birbirimizi çok iyi tanımaya başlamıştık. Genelde birlikte takılıyorduk. Ve bu da Buse'yi ve diğer kızları eminim ki rahatsız ediyordu. Fazlasıyla.

Selim'e gelince onu da seviyordum ama onda farkedemediğim ya da anlatamadığım bi şey vardı. Aşırı yakın davranıyordu ama yüzeyseldi. Ahh her neyse okula geç kalmak istemiyorum ve hazırlansam iyi olur...

_

Servise bindiğimde her zaman ki yerime yerleştim. Batu'nun da binmesi için sabırsızlanıyordum. Çünkü ona Efe'nin hayatıyla ilgili sorular sormak istiyordum. İçimde garip bi his vardı. Ah hayır böyle düşünmiyeceğim. Kulaklıklarımı takıp mırıldanmaya başladım. Bi kaç dakika sonra Batu'da yanıma yerleşti. Kulaklıklarımı çıkardığımda Gülümseyerek

"Günaydın ekşi." dedi. Ben de ona karşılık verip , serviste geçirdiğimiz o kısa zamanı değerlendirmeye başladım.

"Çocuk ya Efe'nin annesini tanıyor musun sen?" diye sorduğumda karşımda soran ve şaşkın gözlerle bana bakan bi Batu vardı. Hadi ama Batu. O grupta Efe'nin en yakını sensin. En iyi sen bilirsin.

"Batu?" diye tekrar sorduğumda kafasını olumsuz anlamda sallayıp ;

"Benden laf alamazsın. Öyle şeyleri Efe'den duyman senin içinde benim içinde eminim ki daha iyi olur." dediğinde sorularımın cevabını alamayacağımı anladım

"Tamam" diyip müzik dinlemeye başladım. Neydi bu konuda bu kadar gizli olan? Çok merak ediyordum ve bunun cevabını eninde sonunda öğrenecektim.

~

Servisten indiğimizde okulun bahçesinde olan grubumuza doğru yürümüye başladık. Ne grup ama. Kimin eli kimin cebinde belli değil resmen. O gruptan Batu'ya , Cansu'ya ve tabiî ki de Aslı'ya güveniyorum en çok.E bi de Efe vardı. Aslında ona da güvenemiyordum ama güvenmeyi çok istiyordum. Selim , Buse ve onların yakın arkadaşları vardı bi de. İçlerinden sadece bi kaçına güveniyordum. Ahh her neyse..

"Günaydın" diyerek aralarına katıldığımızda hepsi mırıltı halinde karşılık verdi. Okula doğru yürümeye başlayınca Efe yanıma gelip

"Kolyeler takılmak içindir. Biliyorsun değil mi?" diye sordu. Süpermiş. Bi hafta boyunca hiç sorma şimdi gelip ukala ukalâ nutuk çeker gibi hesap sor.

"Yeni mi aklına geldi ?" dediğimde yüzümde alaycı bi gülüş vardı.

"Sormaya üşendim." diyip gülmeye başladı. Evvet. Beni kendin kurtardın Efe Yılmaz. Yoksa ben kaybolduğunu söylemeyi düşünüyordum.

"Ben de takmaya üşendim" derken güldüm. Aslında eninde sonunda öğrenecekti. Çünkü eğer ciddi bi şekilde sorsaydı yalan söylemezdim. Ve ciddi bi şekilde soracağı günü beklemekte bi sakınca yoktu. Kolunu omzuma attığında ilk önce tereddüt etsem de izin verdim. Kokusu etrafımı sararken Selim'in bakışlarını üzerimiz de hissediyordum. Ve tabi Buse'nin de. O sırada Aslı yanımıza gelip