De Grijze Jager, De Onvertelde Verhalen (gaat herschreven worden)

Halt, sinds wanneer geef jij relatieadvies? (bruiloft deel III)

Zodra het geluid van voetstappen was weggestorven, durfde ik mijn tranen te laten gaan. Ik haatte het om Gilan zo gekwetst te zien en ik haatte het om zo uit elkaar te gaan, maar het moest. Het was beter zo.

Langzaam begon ik terug te lopen naar het kasteel; het was bijna tijd voor de bruiloft. Ik zat met mijn gedachten heel ergens anders en lette dus ook niet op waar ik liep. Ik struikelde over wat ik dacht dat een steentje was, maar toen ik omkeek zag ik dat het een klein doosje was. Het was van donker hout en in de bovenkant waren een 'C' en een 'G' uitgesneden. Ik wist gelijk wat het was en ik moest nog harder huilen.

Op de één of andere manier wist ik weer op te staan en de binnenplaats te bereiken. Ik liep het kasteel binnen en stortte uiteindelijk neer in een goed verborgen nis. Met mijn armen om mijn opgetrokken knieën geslagen liet ik mijn tranen de vrije loop.

Ik wist niet hoelang ik al in die nis zat, maar een hand op mijn schouder deed me opschrikken. Toen ik opkeek, staarde ik recht in het bebaarde gezicht van Halt. Ik keek hem een paar seconden aan en begroef toen mijn gezicht weer in de plooien van mijn jurk.
Ik voelde hoe Halt naast me kwam zitten, maar ik keek nog steeds niet op. Halt zei niks en daar was ik hem dankbaar voor; hij wist dat ik geen behoefte had aan een gesprek.

Na een paar minuten haalde ik luidruchtig mijn neus op en keek mijn oude mentor eindelijk aan. Hij reikte me zwijgend een zakdoek aan die ik met een knikje aannam. Ik veegde mijn ogen af en snoot mijn neus. Na een paar keek diep adem gehaald te hebben, voelde ik me al een wat beter. 'Moet jij niet op je bruiloft zijn?' verbrak ik de stilte.
Halt schudde zijn hoofd. 'Die hebben we een halfuur uitgesteld. Merken al die gasten toch niet, die zijn te druk bezig met luidruchtig zijn.'
Mijn ene mondhoek schoot een paar millimeter omhoog bij het horen van Halt's antwoord.

'Gilan en ik hebben het uitgemaakt,' vertelde ik hem. Heel even dacht ik verbazing te zien in het normaal zo uitdrukkingloze gezicht van mijn oude mentor, maar het was al net zo snel weg als het gekomen was.
'Ik had de indruk dat het juist heel goed ging tussen jullie.'
'Dat ging het ook.' Halt keek me recht aan en dwong me met zijn blik om verdere uitleg.

'Het ging heel goed tussen ons. Hoewel we elkaar heel weinig zagen, ging alles prima. Totdat ik hierheen reisde.' Hier pauzeerde ik even om op adem te komen; ik praatte snel om het maar zo snel mogelijk achter de rug te hebben. 'Mijn vader vertelde me dat hij vind dat het tijd word dat ik iemand vind om mee te trouwen en dat ik Gilan moet dumpen. Hij heeft al iemand op het oog, zodra we weer terug zijn in Gallica wil hij me met hem kennis laten maken en niet lang daarna is de bruiloft.' De tranen stroomden weer over mijn wangen, maar ik deed geen moeite om ze weg te vegen.

Halt had al een tijdje niets gezegd en het duurde zeker nog zo'n vijf minuten voordat hij weer wat zei. 'Je houdt toch van Gilan?'
Die vraag verraste me en het duurde dus ook even voordat ik antwoord kon geven. 'Ja, met heel mijn hart.'
'En hij houdt ook van jou?'
Ik keek naar het houten doosje in mijn hand en ging met mijn duim over de letters. 'Ik denk het wel.'
'Nou, dan is het toch heel simpel?'
Niet-begrijpend keek ik hem aan en hij verduidelijkte: 'Jij houdt van hem, hij houdt van jou, zoveel dat hij zelfs met je wil trouwen. Vertel je vader dat gewoon.'
'Zo simpel is het niet. Mijn vader wil dat ik met één of andere prins van een ander land trouw, zodat onze landen sterker worden.'
'Zo simpel is het wel. En als je alleen met een prins moet trouwen om Gallica sterker te maken, kan je ook met Gilan trouwen. Hij is een Jager des konings en Jagers staan feitelijk hoger in rang dan prinsen.'
Ondanks mijn tranen moest ik toch glimlachen. 'Je hebt gelijk.'
'Natuurlijk heb ik gelijk.'
Ik rolde met mijn ogen om dit antwoord en vroeg hem toen: 'Halt, sinds wanneer geef jij relatieadvies?'
Hier gaf hij geen antwoord op, hij staarde me alleen net zo lang aan totdat ik stopte met lachen.

Halt stond op en stak zijn hand uit om me overeind te helpen. 'Als we niet opschieten, vermoordt Pauline ons nog en we kunnen niet hebben dat de bruidegom en één van de belangrijkste gasten vermoord worden door de bruid.'
Ik nam zijn hand aan. 'Nee, dat kunnen we inderdaad niet hebben.'

>>>------>                                            <------<<<

De bruiloft was al een paar uur afgelopen. Ik zat op het bankje voor de herberg waar ik laatst ook zat met Gilan. Ik wenste dat ik terug kon naar die dag. Alles was toen nog goed.

Het doosje liet ik rondgaan in mijn handen terwijl ik wachtte op Gilan. Halt had gezegd dat hij met Gilan zou praten en ik hoopte dat hij naar de herberg kwam zodat ik hem alles kon uitleggen.

Toen ik op het punt stond om weg te gaan, hoorde ik bekende voetstappen dichterbij komen. Gilan stopte net voor de bank en ik stond vlug op. Hij had zich nog niet omgekleed en keek me kwaad aan.

'Gilan...,' Ik wist niet hoe ik hem alles moest vertellen. Het leek zo simpel in mijn hoofd, maar nu het moment daar was, kon ik het niet.

'Halt zei dat je me iets wilde vertellen,' zei hij nors.
Ik haalde diep adem en dwong mezelf de jongeman voor me in de ogen te kijken. 'Gilan, het spijt me! Ik was niet echt jaloers op Jenny, maar het was makkelijker als je kwaad op me was.'
Gilan zei niets, maar hij keek nu naast kwaad ook een beetje nieuwsgierig.

'Net voordat we naar Araluen vertrokken, deelde mijn vader mee dat ik kennis moet maken met een prins van een ander land waar ik mee moet trouwen. En dat ik jou moet dumpen. En daarom deed ik maar alsof ik jaloers was zodat je me zou gaan haten en het leek me makkelijker om onze relatie te verbreken als je kwaad op me was. Maar toen vond ik dit doosje en Halt liet me inzien dat ik niets liever wil dan mijn leven met je delen.' Na dit allemaal gezegd te hebben staarde ik naar de grond en probeerde de tranen weg te knipperen.

Het bleef lange tijd stil en ik durfde me haast niet te bewegen. Plotseling voelde ik een stel warme armen om me heen en ik legde mijn hoofd tegen Gilan's borst. Hij kuste mijn haar en liet toen zijn kin op mijn hoofd rustten. 'Ik houd ook van jou, Lynnie. En hoe kwaad je me ook maakt, ik kan niet boos op je blijven.'
Ik gaf geen antwoord, trok Gilan alleen stevig tegen me aan. 'Ik houd zoveel van je, Gillie.'

Zachtjes trok Gilan zicht terug en pakte het doosje, dat ik nog steeds vast had, uit mijn hand. Hij zakte door één knie en met zijn kenmerkende grijns op zijn gezicht vroeg hij: 'Carly, wil je met me trouwen?'
'Ja! Dolgraag!'

Gilan stond op en schoof voorzichtig de ring om mijn vinger. Daarna tilde hij me op en draaide in een rondje rond alvorens me te zoenen.

'Als jullie het eindelijk bijgelegd hebben, kan Gilan misschien eindelijk meekomen naar het kasteel. We hebben een missie,' verbrak de stem van Halt het moment.

Nou, was dit niet lief? Ik geloof dat ik mijzelf bijna aan het huilen heb gebracht, haha.

Dag, dag mijn Jagertjes.

Xx Charlie