***** BEKLENMEYEN AŞK***** (DÜZENLENİYOR)

*****Bölüm 9*****

İki çiftimizin de hayatları devam ediyordu en büyük değişiklik Rüzğar, yapmıştı mahalleden çok uzak olmayan bir apartmanda daire kiralamıştı. Ateş'le, kardeşinin düzenini bozmak istememişti Ateş'in, yardımıyla İzmir'i azda olsa tanımıştı hatta güzel bir süprizi bile vardı. Rüzğar'la Yıldıray'ın, arasında tek taraflı soğuk savaş vardı Rüzğar, konuşmak istediği zaman görmezden geliyordu tüm ısrarlarını geri çeviriyordu. Sevgilisi olduğunu öğrendiğinde kavga etmişlerdi Yıldıray, çok kırıcı sözler kullanmıştı gururuna dokunduğu için artık Yıldıray'dan, uzak duruyordu. Yıldıray, istediğini almıştı ama eksik hissediyordu düşünmekten bıkmıştı kız arkadaşıyla yakınlaştığında bile kalbi ona yanlış diye bağırıyordu. Beyniyle kalbi arasında kalmıştı eski hayatı seven Yıldıray'dan eser yoktu dalıp gidiyordu Rüzğar'sa Yıldıray'a, olan aşkını kabul etmişti ama her şey istiyorum demekle olmuyordu.

Ateş'le Toprak'sa, bir yakınlaşıp bir uzaklaşıyordu doktorun isteğiyle bir iki kere Toprakla terapiye katılmıştı ve bu üçüncüsüydü.

"Toprak.." Bir önceki seansta Toprak, fenalaşmıştı kendini kirli hissettiğini söylediğinde Sibel Ateş'in, ne düşündüğünü sormuştu Toprak'sa, bilmiyorum korkuyorum demişti.

"Toprak..." Daldığı yerden çıktı. "Biraz dışarda bekler misin?." Ayaklarını sürükleyerek odadan çıktı.

"Nesi var iki gündür böyle konuşmuyor." Toprak, içine kapanmıştı yine buda Ateş'i, korkutuyordu.

"Seni bu yüzden çağırdım Ateş Toprak, korkuyor bazı şeyleri yaşadıktan sonra ondan tiksinmenden kirli bulmandan korkuyor." Duyduklarına inanamıyordu.

"Asla düşünmem."

"Ben biliyorum ama onun beyni anlamıyor onu konuşturman lazım anlıyor musun?."

"Anlıyorum çok iyi anlıyorum." Terapiden çıktıklarında ikisi de sessizdi.

"Eve mi gidiyoruz?." Sessizliği Toprağın, kısık sessi bozmuştu Ateş'in, sert duruşu korkmasını sağlıyordu.

"Birkaç saat abinde kal sonra gelip alacağım."

"Neden?." Ateş, cevap vermeden yola devam etti Toprağın, düşünceleri şimdiden bulanmaya başladı araba abisinin oturduğu apartmanın önünde durdu.

"Geleceksin değil mi?."

"Geleceğim." Toprağı, indirip sarıldı tekrar arabaya bindiğinde ne yapacağını düşündü bunu tek başına yapamayacaktı telefonla ilk önce Rüzğar'a, mesaj çekti...

Her şey hazır olduğunda derin nefes aldı ev istediği gibi olmuştu sonunda arkadaşlarının yardımıyla.

"Hazır mı her şey?."

"Evet."

"Oğlum bu yaptığımız doğrumu?."

"Bu benim doğrum anne sadece yanımda ol yeter."

"Yanındayım oğlum."

"Toprağı, almaya gidiyorum."

Toprak'sa ağlamaktan helak olmuştu saat dokuza geliyordu Ateş, hala ortalıkta yoktu.

"Yeter artık zırlayıp durma." Rüzğar'ın sabrı tükendi artık saatlerdir ağlıyordu telefon çaldığında hızla salondan çıktı.

"Geliyor musun?."

"Evet gönderdiklerimi giymesini söyle abi birazdan oradayım." Salona dönüp koltukta arkası dönük yatan kardeşinin kalçasına vurdu.