The Zobel de Ayala Twins

Chapter 3

Andrei Eleanor's POV
             Kararating ko lang ngayong sa Hong Kong at bored na bored na akong nakasakay dito sa loob ni limo. I'm starving. Tumutunog na tiyan ko shit. Hindi pa rin kasi ako makahanap ng restaurant dito. Malay ko ba kasi? Di ako dito nakatira eh although I went to Hong Kong before. 4th birthday ata namin ni Andreia yun?

-Flashback-
"Wow! Ang ganda naman here sa Disneyland mom and dad!!!" Giliw na giliw na sabi ni Andreia.

Pati ako natutuwa rin sa aking nakikita, ang daming rides, mga tindahan, different lights, at isama mo na rin yung music na kung saan ka magpunta ay maririnig mo pero may napansi akong kakaiba eh...

"Bakit walang tao dito?" I asked. Kami lang kasi ang tao dito sa loob pati na rin mga empleyado nila.

"Dahil Birthday niyo, your dad and I decided to close Disneyland for you! Isn't it cool!?" My mom said with her very sweet voice and flashing smile.

That explains why there's a bunch of people waiting outside the gate. It feels odd if kami lang ang tao dito sa loob. Parang nawala ang spirit ng happiness even though maingay ang music dito. I felt sad a little bit know na kami lang ang makikinabang sa mga rides nato...

"But don't worry! Pinapunta ko lahat ng relatives natin. Pati na rin friends niyo with their families. Isinama ko na rin buong neighborhood natin and I paid all of their expenses kaya wag kayong malungkot" sabi ng Dad ko dahil napansin niya atang na dismaya ako konti.

Well, mabuti naman kung ganun kasi it would be so boring if kami lang nandito, ang laki kaya ng Disneyland. At least may tao rin at kilala pa namin.

-End of Flashback-

How funny. I remember that day na ayaw pa umuwi ni Ellise at gusto pa niya sa Disneyland but tinakot siya ni dad na pasasabugin niya raw ang Disneyland pag matigas pa ang ulo niya. Pffft. Sinabi ni mom na magpapagawa na lang daw kami ng Disneyland sa backyard para naman tumahan na si Ellise.

It's been 40 minutes already at paikot-ikot pa rin kami sa streets ng East Tsim Sha Tsui. Nakalimutan ko na rin na gutom ako because of my reminiscence.  Psh gutom na ako ah. Sakit na ng abs ko deym.

"Butler Jim? Hindi pa ba tayo makahanap ng restaurant? Don't starve me dahil hindi niyo magugustuhan ang gagawin ko sa inyo." I said with a warning tone. Masama talaga akong magutom. Gutom na gutom. Yung tipo na parang you haven't eaten for years? Ganun.

-Flashback-
I was walking in the pavement late in the afternoon. I haven't eaten my lunch that's why I'm in a hurry, gutom na gutom na kasi ako at gusto ko na kumain. Damn why do I have this feeling na gusto kong isumpa ang mundo?

I'm in the middle of walking when a random boy said something that is not so good to hear for me.

"Uy Andrei! DOTA tayo one on one ano!? Ayy! Di ka pala marunong kasi hello kitty nilalaro niyo ng kambal mo HAHAHAHAHAHA!" Sabi niya while laughing so hard and pointing his index finger to me. That hit me a nerve.

What the actual fuck. Umuusok na ears and nose ko sa galit ng dahil sa sinabi niya dagdag mo pa ang kumukulo kong tiyan dahil sa gutom. Akmang pupuntahan siya ng bodyguards ko but I stopped them from doing it. It's my own business and I should be the one to deal with it.

I stared at him for a matter of 5 seconds at lumapit ako sa kanya. I gave him an upper cut and I quickly grab his nape and pin him down. I twisted his right arm and I hit his back using my elbow that made him moan. Tumayo ako and tinapakan ko likod niya.