Μέρες καταδικαστικές
Ενίοτε ψυχρές μουντές
Τυραννικές ακόμη
Άλλοτε γλυκές χαρούμενες
Ποιητικές
Οι Κυριακές
Ποιητικές ήταν πάντα δηλαδή
Ήσουν
Δεν ήσουν κοντά
Ήταν
Δεν ήταν χαρούμενες
Οι Κυριακές
Πάντα ολόιδιες
Βασανιστικά αργές
Απελπιστικά γρήγορες
Συνοδευόμενες από την ανάγκη για επανάληψη
Μόνον επειδή τις ακολουθεί η Δευτέρα
Οι Κυριακές
Τώρα τελευταία
Ο καπνός των τσιγάρων φωλιάζει δυσκολότερα στα μαλλιά μου
Το κρύο φτάει γρηγορότερα στα χέρια μου
Ο αέρας φθείρει όλο και περισσότερο παλιές πληγές
Τις Κυριακές
Ίσως φταίει που λείπεις
Και εγώ ξεχνώ συνεχώς
Να φορέσω κάτι
Ξες, για να με προστατεύει
Όπως εσύ
Και ας πότιζα τσιγάρο
Και εκείνη την κολόνια που πάντα ξεχνούσες το όνομα της
Ξέφυγα πάλι
Όπως εσύ λέω
Για να μην με φτάνει η μιζέρια
Όποια μέρα και αν ήταν
Ίσως φταίει που με έφτασε
Χωρίς να φταίς εσύ
Εσύ άλλωστε φταις για ένα μόνο
Για εκείνο το α
Το στερητικό, μπροστά από κάθε μου ανάγκη
Τις Τετάρτες
Γεγονός που κάνει τις Κυριακές ακόμη πιο λυπηρές
Τετάρτη 25/10/17, 00:52
*ΝΑΙΙΙΙΙ 2Κ READS ΓΙΟΥΠΙΙΙΙΙ*
YOU ARE READING
Βιβλία Που Ποτέ Δεν Θα Γράψω
PoetryΣκέψεις διάσπαρτες χωρίς σκοπό. Σκέψεις που ίσως διατυπωμένες ηρεμήσουν την ψυχή και το είναι μου. Σκέψεις που δεν θα γίνουν τα βιβλία που ονειρεύομαι. Άνθρωποι που δεν αναταποκρίνονται σε αυτό που πίστευα για εκείνους Επαγγελματίας στην υπερανάλυση...
