Ο μόνος άνθρωπος που στέκεται εμπόδιο στο δρόμο σου είσαι εσύ λένε
Δεν έχουν όμως λογαριάσει την ψύχρα που γεννά το άρωμα σου όταν βρίσκεσαι στην πόλη ξαφνικά
Ούτε και την ταραχή που σκορπά η σκέψη στο άγγιγμα σου
Τον πανικό που με διέπει όταν κοντεύω να ερωτευτώ οποιονδήποτε δεν είναι εσύ
Την ψευδαίσθηση που έχεις δημιουργήσει πως μόνο μαζί σου θα είμαι ασφαλής
Και ας μην ήμουν ποτέ ασφαλής
Ούτε και μαζί σου στη πραγματικότητα
Έτσι πια κοιτάω αυτόν
Και μέσα μου με πονάει που δεν είναι εσύ
Γιατί φοβάμαι οτί θα με πληγώσει όπως εσύ
Αλλά από εσένα το ανέχομαι
Το αντέχωΑυτά σκεφτόμουν στεκόμενη μπροστά από μια βιτρίνα
Που ειλικρινά δεν είχε κανέναν λόγο να σε θυμίζει
Δεν θέλω και πολύ άλλωστε για να σε θυμηθώ
Μια μικρή αφορμή είναι αρκετή
Και έτσι επαληθεύω και τα λεγόμενα τους
Μα πως να αντισταθω σε σένα;Και τώρα που το κατάφερα τι άραγε κατάλαβα; Με πλήγωσε τ'ακούς;
Χέρι ξένο που εύχομαι ολόψυχα να ήτανε δικό σου
YOU ARE READING
Βιβλία Που Ποτέ Δεν Θα Γράψω
PoetryΣκέψεις διάσπαρτες χωρίς σκοπό. Σκέψεις που ίσως διατυπωμένες ηρεμήσουν την ψυχή και το είναι μου. Σκέψεις που δεν θα γίνουν τα βιβλία που ονειρεύομαι. Άνθρωποι που δεν αναταποκρίνονται σε αυτό που πίστευα για εκείνους Επαγγελματίας στην υπερανάλυση...