Συγχωρέστε με για την ακαταστασία του παρακάτω κειμένου μα δεν ήθελα να φτιάξω τον θυμό που κρύβει μέσα του. Πρόκειται για κείμενο που εγραψα προς εμένα, σε στιγμή που σε μισούσα πιο πολύ από οτιδήποτε, το ξέχασα όμως όπως ξεχνώ κάθε φορά άλλωστε το κάθε κακό που μου κάνεις.
Ίσως αν το αφήσω εδώ να θυμάμαι, ίσως με βοηθήσει.
Μακάρι να βοηθήσει.Το γραφω αυτο για την επομενη φορα που θα νιωσεις πως αδικεις ατομα που σε αδικησαν περισσοτερο απο τον καθενα.
Στο γραφω αυτο ωστε να μην ξεχασεις ποτε ποτε ποτε, ωστε παντα να εχεις κατι να σου υπενθυμιζει πως εσυ προσπαθησες. Ξεπερασες καθε οριο που ειχες βαλει στον εαυτο σου, ειναι καιρος να το παρεις αποφαση πως δεν υπαρχει χωρος για αλλη προσπαθεια.
Στο γραφω αυτο για την επομενη φορα που θα θελησεις να προσπαθησεις για ατομα που σε επαιξαν, σε κοροιδεψαν, δεν εκτιμησαν το ατομο σου και τσαλαπατησαν τα αισθηματα του εχοντας πληρη επιγνωση των πραξεων τους. Εχοντας πληρη επιγνωση του ποσο σε πληγωναν και του ποσο αδικα, ασχημα, και ανηθικα μπορουσε και ακομη μπορει να χαρακτηριστει η συμπεριφορα τους.
Προσπαθησες παρα πολυ για ανθρωπους που στα δικα σου αμετρητα βηματα κανανε αλλα τοσα πισω και γελουσανε.
Οχι ομως οσο δυνατα γελουσανε οταν κανανε ενα βημα μπροστα και εσυ λαμποντας πλησιαζες δεκα.
Και ξανα απο την αρχη.Ενα πισωγυρισμα στο χρονο η υπαρξη τους, ενα πισωγυρισμα σε πληγες που σε παρακαλανε να κλεισουν. Αφησε τες. Στο ζητανε μηνες τωρα, βοηθησε τον εαυτο σου .
Μην ξεχνας πως σου φερθηκαν, μην ξεχνας πως φερθηκες, μην ξεχνας πως ενιωσες, μην ξεχνας ποσες φορες εκλαιγες τα βραδυα, ποσες φορες πεθαινες στην σκεψη να εχανες απο την ζωη σου ανθρωπους φαντασματα.
Μην ξεχνας ποσο αγαπη και προσοχη και νοιαξιμο και χρονο και κοπο και σκεψη εδωσες, και ποσο αδεια εμειναν τα χερια σου.Μην ξεχνας ποσες φορες πληγωσες τα ατομα γυρω σου εξαιτιας αυτων που πληγωναν εσενα γιατι πολυ απλα δεν ηξερες πως να προστατευσεις τον ιδιο σου τον εαυτο.
Αξιζεις περισσοτερα απο αυτο
Το χρωστας στον εαυτο σου
Υπαρχει ζωη και χωρις αυτους, και πιστεψε με ειναι πολυ πολυ πολυ πιο ομορφη
Αρκει να το πιστεψεις, να το αποδεχτεις και να την αφησεις να σε παρασυρει στο ταξιδι της.Δεν βαλσαμωνονται οι καρδιες οπως λεει ο αγαπημενος σου κοτσιρας, ουτε και ζουν για παντα οι στιγμες. Μην παρατεινεις τον χρονο του πονου σου, τον χρονο που ανουσιες στιγμες και αναμνησεις θα ζουν εγκλωβισμενες και ανημπορες στα σκονισμενα σοκακια του μυαλου σου.
Ξυπνα
Δεν τους εχεις αναγκη οσο και να προσπαθησαν να σε πεισουν για το αντιθετο εξυπηρετωντας το εγω τους.Εισαι αρκετη, εχεις περιθωρια να βελτιωσεις καθε πτυχη του εαυτου σου, μην τους αφηνεις να σε εμποδιζουν.
5 ιουλιου
Μακάρι να ήταν πάλι 5 ιουλίου για δυο στιγμές μονάχα
Να έπαιρνα δυο σπίθες από αυτό το θυμό και να τις κράταγα
Τώρα δεν θα είχες το περιθώριο να με φτάνεις
Τώρα δεν θα σε περίμενα
Έλα
YOU ARE READING
Βιβλία Που Ποτέ Δεν Θα Γράψω
PoetryΣκέψεις διάσπαρτες χωρίς σκοπό. Σκέψεις που ίσως διατυπωμένες ηρεμήσουν την ψυχή και το είναι μου. Σκέψεις που δεν θα γίνουν τα βιβλία που ονειρεύομαι. Άνθρωποι που δεν αναταποκρίνονται σε αυτό που πίστευα για εκείνους Επαγγελματίας στην υπερανάλυση...