ÇOCUK KALBİ

6,

Okuldan eve yürümeye başladım çok soğuktu üzerimde ince bir kazak vardi. Daha evin yolundayken gökten, bembeyaz kar taneleri yağmaya başladi. Ve o an güzel bir duygu yaşıyordum.
Kar demek oyun zamanı demekti. Yarın da hafta sonuydu, adımlarım hızlandı birden eve yetişmem lazımdı vuçudum soğumaya başlamıştı. Sıcak bir soba iyi gelirdi.....Karnım da acıkmıştı,evin kapısından içeri girerken soba yeni yakılmıştı sıcak bir ortamdı yemeğimi yedim. O sırada kar güzelce yağmıştı bizim oynayacağımız kadar yağmıştı.Kuzenler beni pençereden çağırıyorlardı. Benim istediğim de buydu zaten dışarda karın tadını çıkarmaya başladık en güzel tarafı da kocaman kardan kaykay yapiyorduk kaymaya başlardık. Belki ortamımızda bir park yoktu ama kendi imkanlarımızla çocukluğun her anını değerlerindiriyorduk. Ama belli bir zaman sonra soğumaya başlıyorduk çoraplar islanir ve eller kırmızılaşırdı. Babaannemin evinin önünde oynardık hep ve onların evi hep sıcaktı tıpkı babaannem gibi direk oraya koşardık bütün torunlar ordaydı hep kışın en güzel anılarımı o evde geçirirdik babaannem masallar anlatırdı. Çok bilgili,bir insandı. Kuzenlerle oynardık beş taş oynardık evin içinde şu an düşünüyorum da yengem ne kadar sabırlı bir insandı çocuklarlar toplanırdık gürültü yapardık hiç sesini çıkarmazdı...