ÇOCUK KALBİ

10.

Hala da bir umut vardı sanki bir şey olacak gidecektim okula.Bazen rüyamda gürüyordum okula gidiyordum ama uyandığım da hala aynıydi hiç uyanmak istemiyordum. Bazen de kendimi sorguluyordum neden bu kadar kafama taktım bu okulu bu nasıl bir aşk anlamiyordum herkes gibi olmak istiyordum ama onu da beceremiyordum... Hayatima bir yün veremiyordum.. Tek bir noktada takılı kalmiştım sanki...Abim liseyi okuyor du o sıra da o bende ki üzüntüyü fark ediyordu çünkü okul kelimesi bile evde geçse ağlayıp odaya çekilirdim.. İki yil geçti aradan abim tekrar okumami istedi.. Ama Annem babam izin vermedi... Annem de babam da duygulara pek önem veren kişiliğe sahip degildi.. Bilmiyorum belki de imkanları yoktu ama Erkekler için imkanlari vardi... Belkide kaderimdi gitmemek... Büyüsem belki geçer bu içimde ki okul sevdasi ama geçmedi. hata dahada büyüdü... Hep merak etmişimdir sabahlari okula gitmek nasil bir duygu... Soruyordum. Gidenlere çok kötü sabah tatli uykundan uyanıp okula gitmek zor diyorlardı. Bana değişik geliyordu.. Okula gitmeme duygusundan daha iyidir.. Evet okula gitmeyebilir ama vazgeçmeme anlamına gelmiyordu kitaplar romanlar okumaya başladım ve onlardan çok şey ögrendim. yazi yazardım hep şiirler günlükler.. Okuldan bağlantımı kesmemek için bu nu yapiyordum..İlkokul da insan çok şey öğrenmiyor zatn. Eyer öyle yapmasaydım bildiklerimide unuturdum zamanla.