ÇOCUK KALBİ

11.bölüm

Bir kış günüydü... Sabah erkenden uyanıp... Sırf arkadaşları gürmek için okul formasi nasıl birşey acaba merak edercesine.gizliden bir köşeden onlara bakmak istiyordum.. Bakarken canım çok aciyordu benim ne eksiğim vardı da bunları ben yaşıyordum. halada aklıma gelince duygulanıyorum. bir çocuk kalbi nasıl dayanıyordu buna. Sanki herkesin içinde cezalanmış gibi. hissediyordum.  Neden okadar merk ediyordum anlayamıyordum. Çocukluk o kadar farklı birşey"ki senin güzünde büyüttüğn şeyler. Büyüklerin güzünde küçüçük şeylerdir aslında.. Bir çocuk şekerle bile mutlu olacak bir varlık. Yapayanlız hissediyordum artık..  Kaybolmak istiyordum hiç doğmamışçasına. Anlamsızdı herşey.. Bir yetişkin gibi hissediyordum. Zamanla unutnak istedim artık.. Ama başaramadın okula giden her çocuğa özeniyordum. Nefret ediyordum artık bu duygulardan hatırlamk bile istemiyordum. Ama en hassas noktam olmuştu. Farkında bile değildim.. Biri neden okula gitmiyosn denemesnden bile nefret ediyordum artık.. Evde"de okul kelimesi bile geçse canımı acıtıyordu .. Bundan bile yoruldum artık.. Herkese açıklama yapmaktan yoruldum.. neden okumamışım diye. Zaman geçince dahada sorulmaya başladı bu soru.. Ve canımı sıkıyordu, kocaman yatılı bir ortaokul vardı herkes ona gidiyordum bizden biraz uzaktı. Güzümde çok büyütmüştüm"ki bir kere bile gürseydim diyordum.ordan her geçişim merakla bakardım bir ormanlık alanın içindeydi pek birşeyde gürünmezdi zaten...