RINTIHAN SEORANG ISTERI PART 3

2.5K 104 7
                                    

EDITED BY EVA CHRISTIAN
STORY BY KAREN

🌹RINTIHAN SEORANG ISTERI

PART 3.

Genap usia baby 1 tahun 6 bulan. Saya terpaksa tinggal kan baby untuk mencari kerja di luar daerah. Memang betul-betul menyakitkan hati untuk berjauhan dari anak kan? 😔. Tapi, apa boleh saya buat lagi? Saya  terpaksa lakukan demi menampung hidup kami dua. Tak kan lah saya mau kasih susah dan harapkan duit ibu bapa saya untuk menyara makan minum, pakai kami? Inda patut juga macam tu kan?. Apa pun, saya kena berusaha cari jalan sendiri.

Dengan berbekal kan sijil sekolah yang tidak setinggi mana, akhirnya saya dapat kerja di company xxx. Mulanya saya kerja sebagai kerani biasa saja. Tapi, lama-lama tu, saya kena kasih jadi PA anak bos. Dan, yang masa tu juga, anak dia sudah jadi bos ganti bapa dia. Sebab dia sudah yang handle tu company. Bos saya CARLOS (Bukan nama sebenar) nama di beri 😁. Sikap si bos Carlos ni, bukan yang jenis sombong, tapi tulah, kadang-kadang bikin takut juga tingu muka dia tu.


Actually, dia tua 5 tahun dari saya. Anak kacukan India dan Filipino. Tidak di nafikan bah kalau anak kacukan kan? Memang ensom. Atuk! 😝. Lagi-lagi ramai staff minat dia. Lapas tu, dia ni masih bujang. Baru habis study. Beberapa lama saya kerja di sana tu  1st time dalam lah saya minta cuti sama si bos Carlos. Masa tu, begegar lutut saya rasa, tapi saya mau juga ambil cuti. Nda tertanggung sudah penderitaan rindu tahap gaban saya sama baby. Dui! Tuhan saja yang tau lah macam mana saya merindu anak saya 😭. Kalau bukan sebab kerja, inda saya mau berjauhan macam ni. Jadi, saya berani kan diri saja laini minta cuti. Saya pigi jumpa juga bos Carlos.

Tok! Tok! Tok! Saya ketuk tu bilik si bos Carlos.

"Masuk" Dabilang si bos dari dalam.

"Hai bos, macam ni bah, boleh kah saya minta cuti 3 hari?" Sabilang. Debar-debar sudah dada saya.

"You mau pigi mana Karen?" Hairan muka dia tanya saya.

Aik? Pelik juga sabilang dalam hati, tak kan minta cuti pun mau ambil tau saya pigi mana?.

"Saya mau balik kampung.. Saya mau jumpa baby saya sana.. I miss my baby" Sabilang.

Si bos Carlos macam tekejut dengar apa yang saya cakap tu. Kah memang dia inda tau?😂. Em.. Biar lah.

"Wow! You have baby?" Dabilang dengan muka yang separuh hairan.

"Yes bos" Sabilang senyum-senyum.


"I tak tau pun you dah kawin Karen?" Dabilang lagi.

"I'm single mum bos, long story" Sabilang kunun. Sepiking bah gia. Tukoi.

Terus si bos saya tingu macam befikir panjang ni. Ish! Pelik juga ni urang sabilang dalam hati. Kenapa juga? 😔. Tiba-tiba tu dia besuara lagi.

"Can i follow you Karen? Mau tingu kampung you di mana?" Dabilang 😨.

Aiknah? Pare? Apa kah jadahnya kau mau ikut saya balik ni tiba-tiba sabilang di hati. Dalam kepala otak saya, berfikir sudah macam-macam. Buang tabiat kah apa ni bos?. Apa lah orang kampung akan fikir kalau saya tiba-tiba bawa lelaki balik? Atuk! Kamurang tau lah ni kalau mulut orang kampung, dabilang tu ada yang saya tabaca di facebook "Mulut urang ngak bisa di tutup, tapi ya iya lah, buli di tumbuk gitu dong" Dabilang kan? 😂. Nah.. Itu laitu. Nanti macam-macam pula tanggapan durang bermain di fikiran. Sudah lah saya ni single mother. Haih! Mana buli oh bos.

Akhirnya saya beranikan diri juga cakap sama si bos Carlos.

"Next time lah bos, boleh kah bos?" Sabilang.


"Oh.. Okey, next time lah, so you ambil lah cuti" Dabilang.


Yes! Lapang juga dada saya sikit. Nasib dia inda banyak cakap. Tapi kan, tiba hari saya mau balik kampung tu, si bos Carlos tiba-tiba kasih bawa saya banyak makanan. Saya nda mau ambil, nga dia cakap untuk si baby dabilang. Malas juga saya mau tolak, tidak baik juga kan macam tu? So, mau nda mau saya terpaksa ambil saja lah. Thank you saja lah bos.


Nah! Sampai saja saya di kampung, punya saya gembira sampai saya buli tenangis peluk baby saya yang sekian lama saya kasih tinggal di kampung 😭. Kamu faham kah perasaan saya masa tu. Merindu yang amat! Sakit dada saya tingu baby saya yang kana tinggal mama. Gara-gara kerja punya pasal 😭. Selama saya di kampung, saya tidak pernah kasih lepas anak saya pigi mana-mana. Saya mau dia sentiasa dalam pelukan saya. Siang malam saya peluk dia. Last day saya di kampung, berat hati saya mau kasih tinggal family, apatah lagi baby saya 😢. Saya sayang betul baby saya. Sorry nak, mummy terpaksa kasih tinggal demi mencari sesuap nasi untuk kau sabilang dalam hati saya masa saya cium dahi cium pipi dia.

Hari demi hari pun berlalu. Si bos Carlos ni,  makin pelik pula saya rasa. Dia selalu cari cara untuk cuba dekati saya. Saya pula selalu menjaga jarak. Di sebab kan title saya sebagai janda muda. Saya memang tau, mesti ramai staff yang akan mengecam saya kalau durang nampak. Lebih-lebih lagi para peminat si bos Carlos 😔. Saya faham dan sedar diri juga baini. Selalu si bos Carlos tanya saya pasal si baby. Tanya khabar, tanya itu ini. Dan setiap kali saya balik kampung pun. Tidak pernah miss, mesti dia kasih beli banyak barang untuk si baby.

Banyak kali juga dia cakap mau ikut saya balik kampung, tapi balik-balik juga saya tolak  dengan macam-macam alasan. Sampai lah, satu hari yang tanpa di sangka. Ni time saya  baru saja sampai di kampung. Baru saya masuk rumah, pigi dukung-dukung si baby. Tiba-tiba ada kereta datang. And guess what? Si bos Carlos yang keluar dari tu kereta 😱. Punya main saya terkejut! Sikit saya mau pigi betapuk sana hutan. Silaka juga.

"KARENNNN.. I'M HEREEEE..." Dabilang teriak.

Astaga! Kuat lagi tu. Jiran kiri kanan, panjang sudah leher macam bangau mau tingu. Dalam hati saya, kompom laini banyak cerita timbul. Dui, mau buat macam mana lagi kan? Sudah dia teriak panggil nama saya di luar, terpaksa lah saya keluar lepas tu saya bawa dia stay di rumah. Lain juga kalau halau dia balik. Saya pun indatau macam mana dia tau kampung saya di mana. Gila juga si bos ku ni. Sana lah kami cerita-cerita kosong.


**********

Lepas setahun lebih kerja sama si bos Carlos. Awal pagi di depan meja saya, tiba-tiba si bos Carlos muncul dan bersuara. Jangan kamu takajut ah apa dia cakap.


"Karen, boleh kah saya jadi daddy anak kau?" Dabilang, dengan muka konpiden dan serius tahap monkey in the jungle.

"Aik bos, datang bulan kah awal pagi?" Sabilang, terus saya ketawa 😂.


Tu pula yang saya jawab. Muka si bos Carlos yang galap bertambah galap lagi dengar jawapan saya 😂. Dalam hati saya, apa kes ni orang awal pagi, sot mangkali 😂.


"I'm waiting your answer" Dabilang kanegi. Mulau-ulau.

Terus dia jalan lenggang-lenggang macho masuk office dia. Dui! 😂. Bagus kalau sado punggung dia 😂. Hati saya macam kena dentuman meriam bambu sudah 😂. Boom! Boom! Bilang tu. Dan, apa lagi😁. Macam biasa lah, ramai sudah staff yang berbisik- bisik. Bergosip laitu si mok cik bawang 😒. Sedangkan, ini yang saya cuba elak akan terjadi.


Sebenarnya, saya sudah serik untuk menerima lelaki dan berkahwin. Kalau boleh, cukup lah saya sama baby berdua saja. Mau berbulan saya mengelak untuk jawab soalan si bos Carlos, walaupun dia selalu mendesak saya untuk bagi dia jawapan. Saya tingu dia pun, inda pernah dia berputus asa. Dan yang paling mengejutkan saya, pandai lagi tu dia pigi melawat si baby tanpa pengetahuan saya 😨. Mama bapa saya yang bagi tau saya.


Oleh sebab kesungguhan dan usaha si bos Carlos yang tidak pernah berputus asa mau mengurat saya. Akhirnya, saya dapat terima dia. Itu pun dengan pelbagai syarat. Family si Carlos pula, jenis yang open minded. Durang tidak kisah siapa pun pilihan anak durang. Yang penting bahagia dabilang kunun. Family saya? Mulanya durang keberatan mau kasih lepas, tapi si Carlos pandai kasih yakin durang. Dan akhirnya, durang pun setuju. Sekurang-kurangnya, ada lah pengganti daddy si baby dorang bilang saja. Baby pula, memang dia sudah anggap si Carlos daddy dia. Lagi pun si Carlos memang sayang sama si baby. Tup! Tup! Saya sama si Carlos kawin selepas baby berumur 3 tahun 💏. Awal perkahwinan, memang semuanya bahagia. Indah pada waktunya. Tapi, siapa yang sangka apa yang akan terjadi di kemudian hari....?.

RINTIHAN SEORANG ISTERIWhere stories live. Discover now