Θα σας διηγηθώ την δική μου ιστορία και πιστέψτε με είναι αληθινή.
Πριν χρόνια αντιμετώπιζα κάποιο πρόβλημα με τον ώμο μου και κοιμόμουν στον καναπέ του σαλονιού, γιατί βόλευε να ακουμπώ τον ώμο μου εκεί
Ένα βράδυ πονούσα τόσο πολύ και προσπαθούσα να βρω τρόπους για να βολέψω τον πονεμένο μου ώμο. Κάποια στιγμή απέναντι μου βλέπω ένα παιδάκι γύρω στα 9με 10 χρόνων να με κοιτάζει ανέκφραστο. Φορούσε ένα κουστούμι το οποίο θύμιζε ρούχο δεκαετίας του 50.
Πάγωσα εκείνη την στιγμή, με έλουσε κρύος ιδρώτας. Είναι παράξενο, αλλά μπορούσα να κουνηθώ και θα μπορούσα να φωνάξω για να με ακούσει ο άντρας μου, ο οποίος κοιμόταν στο υπνοδωμάτιο, αλλά για κάποιον λόγο δεν το έκανα.
Σηκώθηκα λοιπόν σιγά σιγά, γύρισα το βλέμμα μου αλλού πιστεύοντας ότι αν θα ξανακοιτάξω προς το παιδάκι θα είχε εξαφανιστεί. Αυτό όμως βρισκόταν ακόμα εκεί συνεχίζοντας να με κοιτάει με εκείνο το ανέκφραστο βλέμμα.
Έτρεξα προς τον άντρα μου φωνάζοντας ότι ένα παιδάκι βρίσκεται στο σαλόνι μας. Φυσικό ήταν να μη με πιστέψει. Μου είπε κοροϊδευτικά, ότι από τον πόνο μου έβλεπα φαντάσματα. Κατάφερα να τον πείσω να έρθει στο σαλόνι, το παιδάκι όμως είχε εξαφανιστεί.
Το παράξενο της ιστορίας μου είναι ότι μετά από δύο ημέρες που με επισκέφτηκε μια φίλη μου, με ρώτησε ποιους επισκέπτες είχα (αναφερόμενη στην νύχτα που είχα δει το παιδάκι) τόσο αργά το βράδυ.
Της απάντησα ότι δεν ήταν κανείς.
Τότε με ρώτησε εκείνη με απορία και ποιο ήταν το παιδάκι που έτρεχε στο μπαλκόνι μου...
Πέρασαν αρκετά χρόνια και δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου εκείνο το ανέκφραστο βλέμμα του παιδιού.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Creepypasta(Abandoned)
KorkuΓεια σας παιδια!!! Καλως ηρθατε στο κοσμο του τρομου! Εδω θα μπορειτε να διαβαζετε τρομαχτικες ιστοριες μικρου μηκους. Κρατηθητε γερα και φυγαμε για το ταξιδι μας στο κοσμο του τρομου!👻 (Το συγκεκριμένο έχει διαφορετικές ιστορίες από το αγγλικό)
