Selos ka? May pake ba sya?

Decision Making

I decided na itigil na.

I decided na baliwalain nalang lahat at isiping walang nangyare. But then, bumabalik sya or should I say lagi lang syang nandyan.

Nakakatawa man pero imposible atang lumayo sya sakin. Sobrang hirap to the point na hindi ko na alam kung anong gagawin ko.

Tuwing nakikita ko sya, gusto ko syang kausapin. Gusto kong malaman kung anong nangyare sa kanya kahapon o nung mga nakaraang araw.  Kaya kong gawin yun basta basta ng hindi sya nagiisip ng kung ano.

Thankful ako dahil hindi nya nararamdaman, pero at the same time gusto ko rin syang magtanong. Gusto ko ring tanungin nya ko kung bakit ako ganyan sakanya. Pero tingin ko imposible, kasi wala namang ibigsabihin sakanya lahat ng sinasabi ko.

Tsk. Ayoko na talaga. Pero paano? Ang hirap. Pakiramdam ko matagal pa. Gusto kong ishare to pero hindi ko kaya kasi wala namang nakakakilala sakanya kundi ako lang. Hindi sya kilala ng mga kaibigan ko.

Gusto ko ng matapos lahat kaya nagdecide ako. Pero nagdecide din sya. I decided to let go pero sya, kumapit pa.

For thoses people having problem like mine, alam namin kung anong sagot sa tanong na 'paano?' diba?

Sobrang aware tayo sa sagot that's why hindi natin pinapansin kasi alam nating mahirap. Pero atleast pare-pareho tayong magiging malaya diba?

Ang hirap gumising at umasa na maiintindihan ka rin nya balang araw but still kumakapit tayo. Ngayon, we must decide. I finally did.

That is to let go. Wala naman akong magagawa diba? Then para sakin ito yung pingka effective na paraan para hindi sya mawala. Para walang masasaktan.

Kayo? Anong desisyon ang nabuo nyo ngayon? Masigurado nyo sanang mapanindigan yan.

Panindigan natin to!

Please, makinig kayo sakin. Bago pa tayo magsisi, bago la umabot sa dulo ang lahat. Tama na. Tumigil na tayo.

Yung ganitong pakiramdam? Toxic to. Kaya bitawan na natin, umayaw na tayo. Walang masama sa pagsuko.

After all, desisyon natin to.