After (Nederlands) by Imaginator1D

hoofdstuk 2

"Hier zijn we dan!" gilt m'n moeder uit terwijl we door de stenen ingang rijden, het campus op. Het ziet er in het echt net zo goed uit als in de brochures en op het internet, ik ben onder de indruk. De gebouwen zijn oud maar elegant. Honderden mensen, ouders die hun kinderen een vaarwel kus en knuffel geven, groepjes met eerstejaars, van top tot teen gekleed in Washington State University kleding, en wat achterblijvers vullen de omgeving. De grootte van het campus is intimiderend maar hopelijk zal het na een paar weken als thuis voelen. De oriëntatie is kort en ik zit alleen, zoals gewoonlijk. Een aardige vrouw van middelbare leeftijd geeft me de sleutel voor mijn kamer en stuurt me op pad. Ik voel nu al meer vrijheid dan in de afgelopen achttien jaar.

"Ik wil wel je kamer zien voordat we vertrekken. Ik kan het amper geloven, mijn enige dochter, een student, leeft op zichzelf. Ik kan het gewoon niet geloven!" huilt ze, en ze wrijft haar ogen droog, voorzichtig want anders zit haar make-up niet meer netjes. Noah volgt ons, hij draagt mijn tassen als we door de gangen lopen op zoek naar mijn kamer.

"Het is kamer B22, we zitten nu in C" vertel ik tegen hem. Gelukkig zie ik een grote B op de muur geverfd staan. "Hier beneden" zeg ik en ze volgen mij. Ik ben dankbaar dat ik maar een paar kledingstukken, een deken en een paar van mijn favoriete boeken heb meegebracht, zodat Noah niet zoveel hoeft te tillen.

"B22" zucht mijn moeder. De hakken die ze aan heeft zijn veels te hoog voor de afstand die we net hebben gelopen. Ik doe de sleutel in het slot van de oude, houten deur, hij kraakt open en m'n moeder snakt naar adem. De kamer is klein, twee kleine bedden en twee bureaus. Mijn ogen landen op de reden voor mijn moeders reactie. Een kant van de kamer hangt vol met posters van bands waar ik nog nooit van heb gehoord, hun gezichten bedekt met piercings en tattoos. Het meisje die op het bed ligt heeft helder rood haar, ogen met een dikke laag eyeliner en haar armen zijn bedekt met tattoos.

"Hey" zegt ze met een glimlach. En tot mijn verbazing heeft ze een best wel vriendelijke glimlach. "Ik ben Steph" en gaat omhoog zitten op haar ellebogen.

"H..hey.. ik ben Tessa" stotter ik, al mijn manieren vliegen de deur uit.

"Welkom op WSU, waar de kamers klein zijn maar de feesten gigantisch" grijnst ze. Ze laat haar hoofd naar achtervallen van het lachen. Mijn moeders kin ligt op de vloer, Noah staat er oncomfortabel bij. Steph loopt naar me toe en wikkelt haar dunne armen om me heen, ik ben verbaast door haar affectie, maar wikkel mijn armen ook om haar heen. Er wordt geklopt op de deur op het zelfde moment als Noah mijn tas op de grond zet, ik kan het niet helpen maar hoop dat dit allemaal een rare grap is.

"Kom binnen!" roept mijn nieuwe kamergenootje, de deur gaat open en er lopen twee jongens naar binnen voordat ze haar begroeting beëindigt.

Jongens in een meisjeskamer, op de eerste dag? Misschien was WSU niet zo'n goede keuze. Als ik naar mijn moeder kijk, zie ik dat een pijnlijke expressie haar gezicht bedekt, ze moet dezelfde gedachte hebben gehad. Die arme vrouw ziet eruit alsof ze elk moment kan flauwvallen.

"Hey, ben jij Stephs kamergenoot?" vraagt de blonde jongen. Hij heeft niet zoveel tattoos als de andere jongen, maar hij heeft ze wel.

"Um.. ja.. Mijn naam is Tessa" krijg ik er met moeite uit.

"Ik ben Niall, je hoeft niet zo nerveus te zijn" zegt hij met een glimlach, hij reikt uit om mijn schouder aan te raken. "Je zult het geweldig vinden hier" zijn glimlach is vriendelijk ondanks zijn ruwe uiterlijk.

"Ik ben klaar jongens" zegt Steph, ze pakt haar zwarte tas van haar bed. Mijn ogen vallen op de lange, donker bruin harige jongen die tegen de muur aan leunt. Z'n haar is een grote bos krullen, naar achtergeduwd van zijn voorhoofd, hij heeft piercings in zijn wenkbrauw en lip. Mijn ogen zakken naar beneden naar zijn zwarte t-shirt, en daarvandaan naar zijn armen, ze zitten helemaal vol met tattoos, geen centimeter is zonder inkt. Ik verwachtte dat hij zich zou voorstellen maar dit doet hij niet, in plaats daarvan rolt hij zijn ogen uit ergernis en pakt zijn telefoon uit zijn strakke, zwarte spijkerbroek. Hij is op zeker niet zo aardig als zijn blonde vriend.

"Ik zie je nog wel Tessa!" zegt Niall, en alle drie verlaten de kamer. Ik laat een lange adem uit. Om te zeggen dat het oncomfortabel was is een understatement.

"Je krijgt nu een nieuwe kamer!" schreeuwt m'n moeder als de deur in het slot valt.

"Nee, dat kan niet" zucht ik "Het is goed zo moeder" Ik doe mijn best om de zenuwen te verbergen. Ik heb geen idee hoe dit alles zou uitpakken maar het laatste wat ik wil is mijn overbezorgde moeder die een scene maakt op de eerste dag op campus. "Ik weet zeker dat ze er toch niet vaak zal zijn" ik probeer mijn moeder hiermee over te halen, netzoals mezelf.

"Absoluut niet, we gaan nu omruilen!" ze zwaait haar blonde haar naar een schouder "Ik ga je niet op een kamer laten met een meid die jongens op haar kamer laat, al helemaal niet van die punks!" krijst ze.

"Moeder.. asjeblieft" ik kijk in haar ogen en daarna naar Noah "kunnen we asjeblieft kijken hoe dit gaat" smeek ik. Ze kijkt nog een keer de kamer rond en zucht gedramatiseerd.

"Goed" spuwt ze uit, naar mijn verrassing.