Hayal Kırıklığı

...Döngü...

Artık bazı şeyler cidden canımı sıkmaya başladı. Düşünüyorum da yaptığım şeylerin sonucu için "Babam buna ne der?" "Bunlar babamın kulağına giderse ne olur?"

Gözlenmekten bıktım. Diğerleri sevebilir ama ailecek vakit geçirmeyi sevmiyorum. Babamdan bıkmış durumdayım. Cahilin önde gideni. Klasik cahil türk erkeği.

Bazen suçu annemde buluyorum onunla evlendi diye. Ona "Baba" diyince kendime küfrediyorum.

Onun yüzüne bakınca sürekli zoraki bir gülümseme yapıyorum. Onunla konuşmayı sevmiyorum. Keşke geçmişe dönüp annemle babamın karşılaşmasını engelleyebilsem...

Gelgelelim okula saçım uzun ve kolay çekiliyo her tenefüs en az üç kere saçımı toplamak zorumda kalıyorum. Hızlı da koşamıyorum yakalayabileyim onları diye.

Sırf anime seviyorum diye benimle dalga geçen mallar var. "Hahahah! Anime ile sevgili mal!" "Anime ne ya? Çocuk musun sen?" "Çizgi film izliyoooo!" Diye söyleyenler var. Bende onlara animeyi açıklamaya ve herkesin farklı zevkleri olduğunu söylemeye çalıştım ki dinleyen dinleyene...

Şu an acayip bir depresyon havasındayım. Üzerimde hem okuduğum kitaptaki acıklı sahneler hem de yeni ve bomboktan eğitim sistemi var. Şu kadarını söyleyeyim yaşımdakilere: "SIÇTK."