Hayal Kırıklığı

...Ne desem?...

Şu sıralar bazı şeyler iyiye gidiyor derken tüm kötü şeyler üst üste gelmeye başladı. O kadar mutsuzmuşum ki...

Biliyorum neredeyse her bölümde söylüyorum ama sıkıldım. Her hafta 6 gün dershane ve 18:00 dan önce çıkış yok.

Evet. Beni karartmaya çalışanlara bomba haber! İstediğinizi aldınız. Eskiden en ufak bir şeye tebesüüm eden beni gülümsemeyen mutsuz bir ruha çevirdiniz.

Arkadaş ortamımdaki sorunlar. Ait olduğum yerde istenilmemem. Anlamıyorum. Cidden canım yanıyor. Fiziksel anlamda.

Geçen gün okulda krize girdim. Birkaç ders ağladım. Gözlerim şişti. Yüzüm kızardı. Ve ağlamaktan sweat-shirt ümün her yeri ıslandı. Sevdiğim bir arkadaşım beni yanlış anladı pnu savunmak için kavgaya bende dahil olmuştum. Ama o yanlış anladı. Şimdi aramız iyi olsa bile o günü unutamıyorum. Hep düşğndüm gece gündüz. Birkaç gün uyuyamadığım bile oldu.

Fazla kolay değil mi? Karşındakinin duygularını umursamadan konuşmak. Bana hep bu şekilde konuşuldu. Ama ben hiçbir zaman yapamadım. İçimde anlayamadığım bir his, bir düşğnce bana engel oldu ve hep onları kırmadan konuştum ve devam ediyorum.

Uzun zamandır bölüm atamadığım için üzgünüm. Sınavlarım vardı. Geri döndüm. Anılarım, hatalarım ve herkesten sakladığım gerçek ben ile...