Düşünüyorum da...psikolojim o kadar da bozuk mu gerçekten? Akıl hastası mıyım ben? Dershane rehberliği, okul rehberliği ve uzman bir psikologla görüştürüleceğim. Sırada ne var?
Annemin dediğine göre aile ortamında çok asık suratlıymışım. Banane! Ailem aşırı sıkıcı ne bir destek ne de bir çözüm yolu sunuyorlar. Ben ise öylece kendi karanlığımda günden güne batıyorum. Kimsenin umrunda değilim.
Ailecek yaptığımız tek etkinlik film izlemek. Film ya film. Ben yanlız olmak istiyorum. Sadece arkadaşlarım ve benim olduğum bir dünya. Başka hiçbirşey.
Anneme içimi döktüm ve sonuç: uzman bir psikologdan randevu aldı ya! Şaka gibi! Atık evimde kalmak istemiyorum. Onlarla aynı sofrada oturmak, aynı evi paylaşmak...istemiyorum!
Bana arkadaşlarım yetiyor. Onlar bana daha fazla destek oluyorlar. Ben...ben artık unutulmak istemiyorum...
Hayatım günden güne boktan bir hal alıyor. Tek yaptığım izlemek. Dersler zorlaşıyor, öz ailem arkadaş ortamımın beni etkilediğini düşünüyor, istediklerini bana yasaklayabiliyorlar! Neymiş fazla kitap okuyormuşum ailecek vakit geçiremiyormuşum.
Ve ne oldu biliyor musunuz. BAM (!). Kitap okumam yasak!
Anime izlemeyi seviyorum. Ve sonuç: anime izlemem yasak. Yasak. Yasak! YASAK!! Artık bıktım. Ben özgür yaşamak istiyorum. Kendi iradem altında yaşamak istiyorum.
Güçlü olmak istiyorum. Günden güne ruhum emilmesin istiyorum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayal Kırıklığı
No FicciónHissettiklerim bir avuç hayal kırıklığı...Ve bir de acımasız dünya...