WAARSCHUWING DIT IS EEN BOEK OVER EEN MEISJE DAT HAAR LEVEN HAAT EN DOOD WILT. VOEL JIJ JE SOMS OOK ZO LEES DIT BOEK DAN NIET.
Teresa is een meisje van 15 jaar ze zit en de derde klas en heeft bijna geen vriendinnen. Ze is single maar vind wel een j...
Hey ik ben Teresa en ik ben 15 jaar. Ik zit in de derde klas en laten we zeggen ik heb twee vriendinnen Dee en Emily. En twee vrienden Ryan en Delphin. Ik ben single maar wel verliefd. Op mijn beste vriend Delphin. Maar zoals je misschien al weet haat ik mijn leven. Ik heb zo veel kut zooi om me heen dat het soms even teveel word en ik gewoon dood wil. Maar steeds als ik het probeer betrapt iemand me.
Pov Teresa
Het is maandag ochtend 5:30 en ik moet opstaan voor school. Ik heb zo geen zin. Ik heb letterlijk een uur rekenen en dan ben ik al uit. Ik besluit om mijn bed uit te gaan. Ik pak mijn setje kleding die ik gister avond heb uitgekozen en Ik loop naar de badkamer en stap onder de douch. Ik ga recht onder de stralen staan en laat het water zo over mijn heen glijden. Maar niet alleen het water van de kraan glijd over mijn gezicht ook de tranen die uit mijn ogen stromen. Steeds als ik alleen ben voel ik me zo dood. Dan denk ik aan iedereen die me haat en dan vallen de tranen gewoon. Als ik klaar ben met douche loop ik de douch uit en kleed me aan. Ik doe nog even snel mijn make up op en kijk dan in de spiegel of ik er oke uit zie.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik loop naar beneden en wil mijn ouder begroeten. Alleen vergeet ik steeds dat ik hier alleen woon. Ja ik ben 15 en woon op mezelf. Mijn ouders zijn namelijk een maand geleden overleden bij een auto ongeluk. Als ik daar aan denk voel ik de tranen weer stromen kut daar gaat mijn mascara. Ik wil naar boven lopen om het bij te werken maar dan gaat de deurbel. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het 7:45 is. Dee staat voor de deur. Ik loop er heen en doe hem open. Dee staat bij haar fiets en kijkt me aan. ''Nee sgat niet weer he'' zegt ze en loopt naar me toe. Ik knik ja en neem haar knuffel aan. En ik begin weer te snikken. ''Ik help je straks wel met je mascara'' zegt ze. ''Maar we moeten nu wel echt gaan Delphin en Ryan staan te wachten'' zegt Dee. Ik knik en pak mijn handtas, mijn telefoon en mijn sleutels. Ik doe mijn tas in mijn mand en haal mijn fiets van het slot af. Samen met Dee fiets ik naar het stoplicht waar de jongens al staan te wachten. De enige die medelijden hebben met mij zijn mijn enige vier vrienden. En ze weten ook van mijn zelfmoord neigingen. Ze zijn er altijd voor me en dat vind ik fijn. Ze kijken ons aan en ik zie hun gezichten van blij naar bedroeft gaan. ''Nee Tere niet weer toch'' vraagt Delphin. ''Ik knik ja en probeer mijn tranen in te houden maar het lukt niet. Ik geef de jongens een knuffel en we willen veder fietsen als we een ppfff geluidje horen. ''Kut mijn band ik lek'' zeg ik. ''Kom maar bij mij achterop'' zegt Delphin. Ik gooi mijn fiets neer en spring achterop bij Delphin. Ik klem mijn armen om zijn buik heen en voel zijn sixpack door zijn shirt heen. Ik leg mijn hoofd tegen zijn rug en probeer tot rust te komen wat aardig lukt.
