Chapter 10

10 0 0
                                    

Pov Teresa,

Ik zit nu alleen op mijn kamer. Ja ik ben thuis en niet bij Delphin. Ik heb Delphin beloofd om geen pogingen van je weet wel te doen. Om die pijn te uiten schrijf ik nu liedjes of ik kan zingen geen idee. Ik heb het nooit echt voor iemand gedaan. Ik ga lang uit op mijn bed liggen. Ik denk niet dat ik hier nog lang kan blijven. Dan gaat de deurbel. Ik loop naar beneden en doe de deur open. Oh oh de politie dat kan nooit veel goeds betekenen. Het zijn de zelfde agenten  die mij geholpen hebben al 2 keer. ''Teresa we hebben niet zo'n goed nieuws'' zegt Vanessa. Oh wat is er'' vraag ik. ''Uhm Delphin Bos is aangereden en ligt nu in het zieken huis'' zegt ze. ik voel me langzaam zwak worden en het word zwart voor mijn ogen. 

Ik word wakker in een witte kamer. Waar the hell ben ik nou. Ik ga recht op zitten en ik zie dat ik in het ziekenhuis ben. Ziekenhuis, nu schiet het me binnen. Delphin is aangereden. Ik stap uit bed en wil weg lopen maar ik wordt tegen gehouden door een paar handen. Ik kijk achter me en zie Ryan zitten. ''Ryan laat me los, Ik moet naar Delphin'' zeg ik. ''Teresa je mag niet naar Delphin, je moet in bed blijven liggen'' zegt Ryan.  ''Is hij wel oke'' vraag ik. 'Teresa ga even liggen'' zegt Ryan rustig. ''RYAN IS HIJ OKE'' schreeuw ik nu. Ik ga terug in bed liggen. ''Teresa, Delphin ligt in een coma'' zegt hij. ''EEN WAT IK MOET NAAR HEM TOE NU'' schreeuw ik. Ryan gaat met zijn duim over mijn wang. Ik huil dus. Wat best logisch is want de jongen waar ik van hou ligt in een coma. Er komt een zuster binnen. ''Ah Teresa je bent wakker'' zegt ze. ''Ja ik ben wakker en ik wil nu naar Delphin toe'' zeg ik boos. ''Je hebt geluk dat alles oke is met jou'' zegt ze. ''Ja met mij wel maar niet met Delphin, mag ik nu naar hem toe'' vraag ik nog steeds boos. ''Ja maar u moet wel rustig doen u hebt een harde klap gemaakt'' zegt de zuster. Ik knik en Ryan helt me het bed uit. Hij zet mij in een rolstoel en we rijden naar de kamer waar Delphin ligt. Ryan zet de rolstoel naast zijn bed. Ik pak zijn hand vast en kijk in zijn gesloten ogen. Waarom moet het Delphin zijn. Hij verdient dit niet. Ik had hier moeten liggen. Dan was het beste dat ze mij dood lieten gaan, dat is het beste voor iedereen. ''Ik laat jullie wel even alleen'' zegt Ryan en loopt de kamer uit. Ik kijk hem aan, ook al kijkt hij niet terug. 


I hate my lifeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu