"องค์ชายเป็นอะไรรึเปล่าคะ? เห็นเงียบไปตั้งนานแล้ว" วิชชี่ถามเลียม ขณะกินข้าวเย็น ทุกคนตัดสินใจว่ากลับมากินข้าวที่โรงแรม
"ป่ะ เปล่าครับ^ ^ รู้สึกเหมือนจะไม่ค่อยสบายนิดหน่อย!" เลียมฝืนยิ้มตอบกลับไป
"จริงอ่ะ ไหนหันหน้ามา!" เชอรี่จะเอามือสัมผัสหน้าผากของเลียม แต่เจ้าตัวกลับเบนหน้าหนี
"ผมโอเคหน่า! ไม่เป็นไรมากซักหน่อย!!"
"อะไร? คนอุตส่าห์เป็นห่วง!!! หยิ่งยโสสมกับเป็นองค์ชายแห่งเพนย์เมตันจริงๆ
- -" เชอรี่บ่นพึมพำ หาได้รู้ไม่ว่า ตัวเองนั่นแหละ เป็นต้นเหตุที่ทำให้เลียมไม่พอใจ
"องค์ชาย โกธรพวกพี่หรอครับ?" โจถามขึ้น ทำให้เจ้าตัวปั้นหน้าไม่ถูก แต่นั่นก็คือตำตอบได้แล้วล่ะ "พวกเราขอโทษนะครับ ที่ประพฤติตัวไม่เหมาะสม คราวหน้าจะระวังไม่ให้เกิดขึ้นครับ"
"อะไร โกธรตอนไหน แค่ไม่ซื้อสร้อยลูกปัดให้แค่นั้น ต้องโกธรขนาดนี้เล้ยไง้!!! ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ องค์ชาย! คนไม่มีเหตุผล!!!" เชอรี่ยังคงไม่รู้ตัว "ไร้สาระสิ้นดี...เชอะ!"
"ใจเย็นๆได้มั้ยนังชะนี!!!! นั่งลง!" โจเหลือบมองวิชชี่ ทำหน้าเข้าใจในสถานะการณ์ ทุกคนเริ่มหันมามองจุดสนใจอย่างพวกเค้าอีกแล้ว เชอรี่ยอมนั่งลง "มันไม่ช่ะ---"
"ฉันกลับห้องก่อนล่ะ!!" ร่างบางพูดจบก็ลุกไปทันที ทั้ง3ทำได้แต่มองตามหลัง...
"จริงๆแล้ว ไม่ต้องขอโทษผมเลยนะครับ.. ผมเข้าใจ ผมเองต้องขอโทษที่แสดงอาการ ทำให้ทุกคนหมดสนุก..."
"องค์ชาย...ชอบนังชะนีใช่มั้ยคะ??" วิชชี่โพล่งออกไป
"เสียมารยาทหน่าที่รัก!" โจนาธานเอ็ดแฟนสาว
"ไม่เป็นไรครับพี่โจ เจอกันพรุ่งนี้เช้านะครับ ผมขอตัวก่อนนะ^ ^" เลียมลุกออกไปอีกคน โดยที่ไม่ยอมตอบคำถามของวิชชี่
YOU ARE READING
พลิกล็อคสัญญาเมียจ้าง
Romanceเมื่อองค์ชายหนีการแต่งงาน ไปเจอสาวน้อยนางหนึ่ง จึงจ้างเธอมาเป็นภรรยาหลอกๆ โดยที่เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้าคือ... องค์รัชทายาท
