Chapter8

226 7 3
                                    

"จะรีบไปไหนคะ คุณไมเคิล"

เจ้าของชื่อหันไปหาต้นเสียง  แต่คนที่เรียกนั้นไม่ใช่เชอรี่น่ะสิ

"ยังจะหนีพวกเราไปไหนอีก"  เสียงนี้  ที่เค้าไม่ได้ยินมาแสนนาน

"ซ่าร่า!!!"   เมื่อเห็นท่าไม่ดี  เชอรี่จึงเดินแอบออกมา

หญิงสาวทำได้เพียงแต่แอบมอง  สถานะการณ์อันตึงเครียด

"เรามีเรื่องต้องคุยกันค่ะ!"   ซาร่าพูดก่อนจะเดินนำเข้าไปในโรงแรมอีกครั้ง

"มีเรื่องอะไรกันนะ!"   เชอรี่ได้แต่สงสัย

"นังชะนี  อยู่ไหนนะ!"  เสียงวิชชี่นำมาก่อนตัว  "อยู่นี่เอง  องค์ชายหาแกอยู่น่ะ!"

"ฉันไม่ไปหรอก ฉันก็หยิ่งในศักดิ์ศรีนะ!!"   เชอรี่กอดอกแน่น

"โอ้ย  ศักดิ์ศรีแกหมด  ตั้งแต่ไปรับเงินเค้ามาละย่ะ!!!"   วิชชี่กรอกตา

"ไม่ได้รับเว้ย!  สันยง สัญญาอะไร  ไม่สนแล้ว!!!"   เชอรี่กำหนัด  โมโหสุดโต่ง  ผู้คนเริ่มหันมา

"เสียงดังไปนะ  กูพูดเล่นน่ะ!"  ไปๆ  ไปกินข้าวเที่ยง  ทุกคนรออยู่"    วิชชี่เดินนำเพื่อนสาวไป  รู้อยู่  พูดถึงเรื่องกิน  คนอย่างเชอรี่ไม่เคยพลาด

เดินผ่านห้องรับรองของโรงแรม  ก็ยังเจอ ไมเคิล  ซาร่า  และชาริล  ทั้ง3คุยกันอยู่อย่างเคร่งเครียด

"ทำไมคุณหญิงคนนั้นต้องร้องไห้ด้วยล่ะ??"   เชอรี่รู้สึกสงสารเธอจับใจ  ก่อนจะเดินตามวิชชี่ไป

"ลูกแม่!!!  ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง!!!!!"   ชาริลกอดปลอบผู้เป็นแม่  กำลังร้องไห้ตัวโยน

"ผมขอโทษนะ  ที่ดูแลเจ้าหญิงน้อยไม่ดี"  ไมเคิลก้มมองมือตัวเอง

"ทำไมคุณต้องพาน้องหญิงไปจากพวกเราด้วย!!"   ชาริลพูดขึ้น  รู้สึกโกธรจัด   "คุณรู้มั้ย  ความผิดที่คุณทำ  มันร้ายแรงแค่ไหน!!!!"

"อย่าว่าเค้าเลยลูก  แม่ผิดเอง!"   ผู้เป็นแม่ยังคงร้องไห้อยู่

พลิกล็อคสัญญาเมียจ้างWhere stories live. Discover now