"อีรี่!!! อีรี่!!!! ตื่นยังงงง เปิดประตูหน่อยยยย" เสียงอันคุ้นเคยมาเคาะที่ห้องเช้าวันรุ่งขึ้น "นังชะนี)))) ได้ยินกูป่ะเนี่ย!"
ประตูเปิดออก วิชชี่ร้องโวยวายหลังจากเห็นสภาพเพื่อนสาวตรงหน้า
"อีรี่!!! มึงเป็นอะไรเนี่ย!!! ใครทำไรมึง ไปฟัดกับหมาที่ไหนมา!!!!!" เชอรี่นั้น ไม่ได้นอนเลยทั้งคืน มัวแต่ร้องไห้ คิดเรื่องของเลียมอยู่ สาวน้อยโผเข้ากอดเพื่อนสาว และเริ่มร้องไห้อีกครั้ง "ใจเย็นๆมึง ใจเย็นๆนะ ทำไมตัวร้อนแบบนี้อ่ะ"
"แกไปไหนมา ฉันรอแกทั้งคืนเลยวิชชี่ ฮือๆ"
"ขอโทษที เมื่อคืนฉันกับพี่โจ พา3องค์ชายออกท่องราตรี พึ่งจะกลับมาตอนตี4เนี่ย แกล่ะเป็นอะไร องค์ชายเลียมล่ะ?" สิ้นคำพูดวิชชี่ สาวน้อยก็ร้องไห้ฟูมฟายอีกครั้ง "แกทะเลาะกับองค์ชายหรอ?"
"เค้าไปแล้วแก..."
"ไปแล้ว!!!! ไปไหน ไปเยี่ยมพ่อเค้านี่ เดี๋ยวเค้าก็มาหน่าแก ใจเย็นๆนะ"
"ไม่มาหรอก เค้าคงจะไปแต่งงานกับคู่หมั้นเค้า...เพราะฉัน!" เชอรี่เอาหน้าซุกมือตัวเอง วิชชี่ทำได้แต่ปลอบใจ
"ใจเย็นๆนะ ไปหาข้าวกินมั้ย? แกค่อยเล่าให้ฉันฟังทีหลังไง ไปกินข้าวป่ะ!" เชอรี่ส่ายหน้า "งั้นแกพักผ่อนซะ เดี๋ยวฉันไปหาอะไรมาให้กินเอง ไม่สบายแบบนี้คงจะเดินไม่ไหวหรอก"
เชอรี่เองก็ทำตามอย่างว่าง่าย แต่ยังคงร้องไห้อยู่
"เดี๋ยวฉันมานะ!"
"เสด็จแม่จะไม่บอกกระหม่อมจริงๆใช่มั้ยพะย่ะค่ะ ว่าทรงคุยอะไรกับนายไมเคิลเมื่อคืน" ชาริลกำลังพยุงผู้เป็นแม่นั่งพัก หลังจากเดินออกกำลังกายยามเช้า ผู้เป็นแม่ได้แต่อมยิ้ม "นั่นคือคำตอบใช่มั้ยพะย่ะค่ะเสด็จแม่!!!"
"นั่นหนูวิชชี่นี่จ้ะ! หนูวิชชี่" ซาร่ารีบเปลี่ยนเรื่องทันที
"อ้าว เจ้าหญิง เจ้าชาย" วิชชี่ถอนสายบัวทำความเคารพทั้ง2พระองค์
YOU ARE READING
พลิกล็อคสัญญาเมียจ้าง
Romanceเมื่อองค์ชายหนีการแต่งงาน ไปเจอสาวน้อยนางหนึ่ง จึงจ้างเธอมาเป็นภรรยาหลอกๆ โดยที่เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้าคือ... องค์รัชทายาท
