Chapter12

198 9 22
                                    

"องค์ชาย  เสร็จรึยังเพคะ??"  เจ้าของห้องเสื้อ  ส่งเสียงถามคนที่อยู่ในห้องลอง

"ดูดีมากเลยลูกแม่!"   ทันทีที่เลียมออกมา  ทุกสายตา  ถูกสะกดด้วยทักซิโด้ราคาสูงลิบที่เลียมกำลังใส่อยู่   "ยิ้มหน่อยสิลูก!"

"เราต้องรีบขนาดนี้เลยหรือเสด็จแม่!"   เลียมถาม  ผู้เป็นแม่ไม่ได้ตอบ  ได้แต่อมยิ้มอย่างพอใจ  "แล้วเจ้าหญิงวีนัสล่ะขอรับ  ทรงเรียบร้อยดีมั้ย?  เราจะได้กลับกันซักที!!"

"หม่อมฉันอยู่นี่เพคะ!"   เลียมหันไปทางต้นเสียง  ก็พบกับวีนัส ในชุดแต่งงานสีขาว  กระโปรงลูกไม้ฟูฟ่อง  ผิวขาวๆของเธอ ทำเลียมใจเต้นไม่เป็นจังหวะได้เหมือนกันนะ  "องค์ชายเพคะ!!"

"องค์ชาย!! เป็นอะไรรึเปล่าลูก!"

"กระหม่อมสบายดีขอรับ!"  เลียมดึงสติตัวเองกลับมา

"งดงามมากเลยเพคะ!!!!   ช่างเหมาะสมกับองค์รัชทายาทแห่งเพย์นเมตันจริงๆเพคะองค์ราชินี!"  เจ้าของห้องเสื้อกล่าว  ผู้เป็นแม่ก็เห็นด้วยเช่นกัน

"เสร็จแล้วใช่มั้ย  เราอยากกลับวังแล้ว!"  เลียมสะบัดหน้า  ทิ้งให้วีนัสยืนหน้าเสียอยู่อย่างนั้น







อย่าคาดคั้นคนไข้ รึเอ่ยถึงอะไรที่กระทบกระเทือนจิตใจคนไข้อีกนะครับ  อาการของโรคลืมชั่วคราว(Transient Global Amnesia หรือ TGA) ปกติจะเกิดขึ้นกับวัยกลางคนรึสูงอายุ  แต่อย่างกรณีของคนไข้อายุยังน้อย  หมอก็ไม่สามารถหาสาเหตุที่แน่ชัด ว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร  แต่จะเป็นในระยะสั้นๆ 1-2วันก็จะกลับมาจำได้เหมือนเดิม...

เสียงของหมอ  ดังก้องอยู่ในหัวของชาริล  เจ้าตัวกำลังมองดูร่างบาง กำลังหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงคนไข้

"ผ่านมา3วันแล้ว  เจ้าจะจำคนที่ทำร้ายจิตใจของเจ้าได้รึยังนะ  เราได้แต่ภาวนา  ให้เจ้าลืมองค์ชายเลียมตลอดไป..."  ชาริลสบถออกมาเบาๆ  "นี่เราเห็นแก่ตัวมากไปใช่มั้ย?"

พลิกล็อคสัญญาเมียจ้างWhere stories live. Discover now