"SUS'AN DA KONUŞUR"

'ZERRESİNE KADAR AĞAÇ'

Sardı yapraklar tam ortasından bilinmezliği,
Yapraklar sarardı,
Yapraklar dikti gözlerini,
Ağaç dallarını hayallerine eğdi.

Eğreti bir ot bitti yerden,
Yerden bitti bir ot, adı 'Yaban'.
Uzattı elini ağaç, elini yaktı.
Yakanın adı 'Isırgan'.

Gök gürledi,
Döktü yapraklarını ağaç.
Dalları savunmasız idi,
Yıldırım, beklemediği korkunç sayaç.

Yağmur yağdı,
Hüzne daldı ağaç.
Filizlerini vitrine sakladı,
Umduğu bolluk, bulduğu kıraç.

Kar yağdı,
Sessizliğe büründü ağaç.
Gövdesi ruhunu köküne sağdı,
Kökü, bir topaç.

Bahar geldi,
Bahar koktu ağaç.
Sahibi kokunun, filizi idi.
Zaman acizliğini hatırlattı,
Zaman koca bir kıskaç.

Yaz geldi, kış gitti,
Seksen mevsim geçti,
Yaşlandı ağaç.
Tek derdi yalnızlığı idi.
Dalları sevgiye,
Aklı sevgiliye,
Gövdesi aşka,
Kökü mey'e muhtaç...