Ik heb kippenvel gekregen van die laatste regel. Ik mis hem veel te veel. Het is niet normaal. De tranen staan weer in mijn ogen. Ik kijk op de wekker naast mijn bed en zie dat de training bijna is afgelopen. Zee kan elk moment terug komen. Ik stap snel uit bed, ik leg het notitieblok in mijn tas onder mijn bed.
Ik loop snel onze badkamer in en begin met douchen. Ik bedenk me opeens dat ik vandaag ongesteld hoor te worden. Dan moet ik aan iemand vragen of ze hier maandverband hebben liggen. Dit is fucking awkward. Ik vraag het wel aan Zee dan is het minder erg. Ik was mijn haar snel en stap dan uit de douche. Ik ben vergeten om kleren mee te nemen. Hopelijk is Zee er nog niet. Met de handdoek om me heen geslagen loop ik onze kamer weer in. Zee zit op haar bed, geweldig.
“Sexy” zegt ze. Ik negeer haar en pak snel wat kleren.
“Are there any pads here?” vraag ik snel. Ik kijk haar niet aan. Ik vind het altijd zo vaag om dat te vragen. Ze lacht en vertelt dan dat ze in het kastje onder de kraan liggen. Ik loop snel de badkamer weer in en kleed me aan.
Ik loop onze kamer weer in en Zee loopt de badkamer in. Ik voel me iets beter door de douche, maar ’s middags voel ik me altijd het rotst als ik ziek ben. Ik ben echt bijna nooit ziek. De laatste keer dat ik echt koorts had, was ik denk ik zestien.
“Matt says better soon, by the way” roept Zee vanaf de andere kamer.
Ik trek een zwarte trainingsbroek en Liams Adidas sweater aan. Hij ruikt naar Liam. Ik slaap meestal in een tanktop en knuffel zijn sweater. Ik ben bang dat als ik er in slaap, het naar mij gaat ruiken. Ik draag hem soms alleen overdag, zoals nu. Ik ga op met bed liggen en kijk uit het raam. Ik verveel me.
De laatste drie weken heb ik niets anders gedaan dan een beetje muziek luisteren. Ik ken nu alle liedjes uit mijn hoofd. De meiden hebben de laatste paar albums van Demi Lovato en van Avril Lavigne gedownload. Demi Lovato’s muziek is best wel inspirerend. Zij heeft dit zelf ook meegemaakt en haar muziek is heel mooi. Ik heb nooit eerder naar haar muziek geluisterd, dus ik ben wel blij dat de meiden haar muziek hebben gedownload.
Ook hebben ze onze liedjes van Marcel’s op mijn iPod gezet. Het is vreemd om ons zo te horen. Ook is het super gaaf. Ik wilde zo graag winnen. Mijn eigen album, tour, optredens. Mensen die van ons houden, om ons en onze muziek.
Maar dat gaat nooit meer gebeuren. En dat is mijn schuld. Als ik in die eerste week niet zo tegen Susan had geschreeuwd, hadden we misschien wel gewonnen. Want iedereen haat me voor dat en ik schaam me kapot. Ik heb alles verpest voor de andere. Zij moeten met z’n drieën een band vormen, zonder mij. Zij zijn de beste zangeressen. Ik kan helemaal niets.
Zee loopt de kamer weer binnen in alleen haar bh en string. Dat doet ze altijd. Ze schaamt zich niet voor haar lijf. Ze is super mooi. Ze heeft gewoon een geweldig figuur. Het valt me op dat ze sneeën heeft op haar bovenbenen en polsen, ze bloeden nog een beetje.
“You still cut?” vraag ik. Ik heb gezien dat ze littekens had, maar ik dacht dat ze was gestopt. Maar die littekens konden nooit van drieënveertig weken geleden zijn, dus ik had kunnen verwachten dat ze zich nog steeds snijdt.
“Yeah, of course” zegt ze alsof het super normaal is. “If I didn’t I would be back home again”
Ze trekt snel een strakke zwarte broek aan. Ik sta op en loop naar haar toe.
“You shouldn’t wear clothes when it’s still bleeding. You can get an infection” ze loopt langs mij heen, naar de kast om een shirt te pakken.
“Don’t act like you care. It’s nothing” zegt ze bot. Als ze een zwart shirt me lange mouwen aanheeft, trek ik haar op haar bed. Ik ga naast haar zitten.
