Als ik wakker word, lig ik nog steeds op het natte gras. Links van me staat Matt om me heen gebogen, rechts Dan. De andere staan er achter en kijken me vreemd aan. Ik voel me hartstikke misselijk.
“Lilly, are you oke?” vraagt Dan als hij mijn hand vast pakt om te omhoog te trekken. Ik zit even en voel me nog misselijker worden. Mijn hoofd doet veel te veel pijn.
“Yeah, just a bit sick” zeg ik zacht.
“You were gone for a few seconds” vertelt Matt me.
“Oke everyone, we’ll stop a bit earlier today” roept Dan naar iedereen als Matt me omhoog helpt.
“What happened?” vraagt Matt als we naar binnen lopen.
“Nothing” zeg ik snel als we de trap op lopen. Zijn kamer zit hier meteen links, dus hier moet hij in. Ik loop door naar mijn kamer, maar hij pakt me vast en trekt me zijn kamer in. Hij gooit me zo wat op zijn bed neer. De douche is aan, dus die Vincent is hier.
“You can’t just faint out of nowhere. What’s wrong?” vraagt hij bezorgd.
“Why do you care? Everyone's fucked up here, like you said. It was just too much”
“Sure” zegt hij ongelovig.
“Sure. But if I’m allowed to, may I go to my room?”
“Sure” zegt hij weer met een lach.
Ik loop naar mijn kamer en moet wachten tot Zee klaar is met douchen. Ik heb nog twintig minuten voordat we gaan eten. Niet dat ik honger heb. Maar ik doe wel gewoon alsof ik eet ofzo. Als ik klaar ben met douchen kleed ik me snel aan, kam mijn haar en ga naar beneden. Ik zie Matt al aan de tafel zitten. Ik ga naast hem zitten.
“I just pushed it too much, oke? I couldn’t take I anymore or something. Great” zeg ik snel. Nu weet hij het en hoeven we het er niet meer over te hebben.
Hij slaat zijn handen verdedigend in de lucht. Tamara, de leidster, gaat naast me zitten.
“Lilly, what happened when you were training?” vraagt ze.
“She just pushed it too much” zegt Matt zacht.
“Shut up" zeg ik tegen hem "I don’t know, I fainted. But I’m oke now” zeg ik tegen Tamara.
Dan hoor ik de bel gaan en zegt Wendy dat iedereen aan tafel moet zitten. Het is een redelijk grote tafel, want we passen er met zijn elven aan. Op tafel staan broodjes en beleg enzo. Wendy zegt dat we mogen beginnen met eten en de meeste eten ook. Ik zie dat kleine meisje van gister, Victoria niet eten. Ze kijkt een beetje om haar heen. Matt eet wel. Twee andere meisjes, Victor en ik eten niet.
Ik wil wel eten, ik wil echt veranderen. Maar ik eet nooit als er andere bij zijn. Vroeger ook, als we met de hele familie met kerst samen aten, at ik ook niets. Ik eet gewoon niet als er andere zijn. En ik heb echt helemaal geen honger. Ik heb hartstikke buikpijn en hoofdpijn.
Ik zie Megan naar me kijken en ze knikt meelevend. Ze dwingen me niet eens om te eten. Hoe willen ze me dan ooit laten eten? Dat willen ze natuurlijk niet, ze willen me hier zo lang mogelijk houden, zodat zij meer geld verdienen.
Dan kijk ik naar Sarah, een van de meisjes die ook niet eet. Ik rol mijn ogen als teken dat ik dit nergens op vind slaan. Ze lacht voorzichtig en kijkt dan weer naar haar lege bord. Opeens loopt Victoria huilend van tafel. Iedereen kijkt naar de deur waar ze inliep. Megan staat op en loopt achter haar aan.
Niemand praat.
Na een half uur is iedereen uitgegeten. Wendy vertelt dat iedereen een keer moet helpen met afruimen enzo, het gaat per kamer. Omdat de jongenskamer de eerste in het rijtje is, moeten zij vandaag als eerste helpen.
