Hoofdstuk 18 - That's why you hate Liam

21 2 5
                                    

Ik word om zes uur wakker van de wekker op mijn mobiel. Ik moet om zeven uur gaan om om half acht bij Cat te zijn. Om elf uur hebben we een afspraak bij Star Records. Nicole is gister gebeld. Het gebouw is in Bristol, dat is twee en een half uur rijden. De meiden wilde eerst samen wat voorbereiden ofzo, daarom moet ik er een uur van te voren zijn.

Ik draai me om naar Liam, hij slaapt nog. Ik geef hem snel een kus en stap dan uit bed om te douchen. Ik ben helemaal niet nerveus. Ik heb geen idee wat we moeten doen, volgens mij hoeven we niet te zingen. We moeten alleen een paar vragen beantwoorden volgens mij.

Als ik klaar ben met douchen doe ik mijn kleren aan. Een zwarte broek die ooit skinny was met een zwart hemt met mijn rood en blauwe blousje. Ook zet ik de beanie op mijn hoofd. Ik zie er niet uit.

Ik doe mijn makeup, oogpotlood onder en boven mijn ogen en mascara. Als ik klaar ben loop ik voorzichtig door Liams slaapkamer, hij slaapt nog, naar beneden. Ik zie meteen dat het buiten heeft gesneeuwd, fijn. Ik haat sneeuw. Beneden maak ik voor mezelf twee boterhammen die ik snel opeet. Als ik mijn thee bijna op heb, komt Liam beneden.

Ik sta op en loop naar hem toe. Hij geeft me snel een kus “Goodmorning” Hij slaat zijn handen om mijn heupen “Ready for today?”

“Could I ever be?” lach ik. Misschien ben ik toch een beetje nerveus.

“Don’t worry. Just show them how amazing you are. Just be yourself, they’ll love you as much as I do”

“I don’t think that’s possible” lach ik. Hij trekt me dichterbij en zoent me. Het is waar wat ik zeg. Liam blijft bij me na al deze shit. Hij houdt echt van me, ik snap het niet, maar het is waar. Hij vertelt me steeds dat ik mooi ben, ik denk dat hij dat meent. Ik bedoel, het klinkt als of hij het meent. Ik snap niet dat hij dat in mij ziet, dat hij nog steeds bij me is. Liefde maakt blind denk ik. Niemand houdt meer van mij dan Liam.

“I have to go in a bit” vertel ik hem als ik terug trek.

“Why do you have to go so early?” vraagt hij als hij mijn handen vast pakt.

“I don’t know, they want to make sure we look fancy enough or something” Hij laat mijn handen los en pakt de onderkanten van mijn blouse vast. Ik leun een beetje naar achter zodat ik in mijn blouse hang.

“I think they are right, actually. You have to look a bit fancy for today, you can’t go like this” Hij trekt me dichterbij zodat ik weer tegen hem aan sta.

“You should start with buttoning it up” zegt hij als hij begint met het dichtknopen van mijn blousje.

“You’re really mean to me” zeg ik nep beledigd “And plus, I have nothing that fits me. I look like a bag in everything I wear”

“No, you don’t” zegt hij bespottelijk “You are beautiful and you could wear an actual bag and you’d still be beautiful” Hij slaat zijn armen om me heen “But you should wear formal clothes, can’t you like go shopping with the girls or something?” hij trekt weer terug.

“Yeah, because there are stores open at seven o’clock” zeg ik sarcastisch.

“You have to be there at eleven? You could go in Bristol, before the meeting?”

“I guess, but then I have to go now” zeg ik blij als ik weg stap en naar boven ren. Ik poets snel mijn tanden. Liam is beneden gebleven. Ik ga weer voor Liams passpiegel staan. Ik zie er echt niet uit. Dit is een super belangrijk gesprek en ik sta hier in mijn gewone kleren. Ik heb niets beters. Ik heb echt geen kleren.

Ik loop snel weg van die spiegel en pak mijn mobiel. Over vijf minuten moet ik gaan. Liam heeft me zijn auto gegeven, of nou ja alleen voor vandaag. Eerst zou ik met een taxi gaan, maar Liam zei dat ik zijn auto mocht gebruiken. Dat is dan de eerste keer dat ik in Engeland auto rijd. Dat vind ik best eng, omdat ze aan de andere kant rijden. En dan ook nog in zo’n grote dure auto, oh god.

#MyNewLifeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu