ကၽြန္မညေနဘက္သင္တန္းကေနျပန္လာေတာ့
သူ႔တိုက္ခန္းကိုလမ္းၾကံဳေနတယ္..
ေခါင္းထဲဖ်တ္ခနဲေပၚလာတဲ့အေတြးေလးကို
ကၽြန္မခ်က္ခ်င္းအေကာင္အထည္ေဖာ္လိုက္တယ္
ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္Surpriseတို႔ဘာတို႔
ထင္သြားသလား?hee မဟုတ္ဘူးရယ္
မုန္႔တစ္ခုခုဝယ္ၿပီးသူ႔အိမ္မွာသြားစားဖို႔ပါ
ကၽြန္မသိပ္ၿပီးေထြေထြထူးထူးစဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ
သူႀကိဳက္တဲ့ေကြ႕တီယိုသုပ္ဘဲဝယ္လိုက္တယ္
ၿပီးေတာ့သူအိမ္ကိုကၽြန္မဦးတည္ခဲ့တယ္
ကၽြန္မလာမယ္လို႔သူ႔ကိုဖုန္းျကိဳမဆက္ခဲ့မိဘူး
အဲ့တာကေနာက္တစ္ခ်ိန္မွာကၽြနိမကို
ေနာင္တရေစမယ္မွန္းသိရင္ ကၽြန္မသူ႔ဆီဖုန္းမဆက္ဘဲ
သြားခဲ့မွာမဟုတ္ေလာက္ဘူး
ကၽြန္မလူေခၚဘဲလ္ကိုလက္ညိဳးေလးနဲ႔ဖိႏွိပ္လိုက္ၿပီး
ဝယ္လာတဲ့ေကြ႕တီယိုထုပ္ေလးႏွစ္ထုပ္ကို
ကိုင္ထားရင္းကၽြန္မတံခါးေရွ႕မွာရပ္ေစာင့္ေနခဲ့တယ္
ေတာ္ေတာ္နဲ႔တံခါးလာမဖြင့္ဘူး
အဲ့ေကာင္ဘာလုပ္ေနတာလဲလို႔ ကၽြန္မေတြးလိုက္စဥ္မွာဘဲ
အတြင္းသစ္သားတံခါးပြင့္သြားလို႔
ကၽြန္မၾကည့္လိုက္ေတာ့
လူတစ္ေယာက္ရပ္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္
တိတိက်က်ေျပာရရင္ေယာက်ၤားပ်ိဳတစ္ေယာက္ပါ
ကၽြန္မထက္ေတာ္ေတာ္ေလးကိုအရပ္ျမင့္တာမို႔ ကၽြန္မအဲ့လူကိုေမာ့ၾကည့္ရပါတယ္
ကၽြန္မထက္အသက္ႀကီးတဲ့ပံုလည္းေပၚပါတယ္
ၿပီးေတာ့ၾကည့္ေကာင္းတဲ့မ်က္ႏွာေပါက္မ်ိဳးပါ
ကၽြန္မအဲ့လူကိုေတြ႕ေတာ့ရုတ္တရက္ေၾကာင္သြားသလို
အဲ့လူဘက္ကလည္းကၽြန္မကိုဘာစကားမွမစေသးဘဲ
အကဲခတ္သလိုၾကည့္ေနပါတယ္..
ကၽြန္မနဲ႔အဲ့လူၾကားမွာသံဗန္းတံခါးတစ္ခုဘဲျခားတယ္
"ဟို..
.........ရွိလား?"
ကၽြန္မသူ႔နာမည္ကိုအဲ့လူေရွ႕မွာေမးဖို႔ကိုဘဲ
ဘာလို႔လဲမသိဘူး..
ကၽြန္မေတာ္ေတာ္အားယူလိုက္ရတယ္
အဲ့အခ်ိန္မွာကၽြန္မဟာ ကၽြန္မ မသိတဲ့တစ္စံုတစ္ရာကို
ထိတ္လန္႔ေနသလိုခံစားရတယ္
မေကာင္းတဲ့အရာတစ္ခုျဖစ္လာမွာကိုႀကိဳသိသလို
လန္႔ေနတာမ်ိဳးပါ
