ကဗ်ာဆိုသည္မွာ
************
ကဗ်ာဆုိသည္မွာ မိမိေရာက္ေနေသာေခတ္
အသက္ရွင္ေနေသာေခတ္၏အေတြးအေခၚမ်ားကုိ အေျခခံ၍
သက္ေရာက္မႈအမ်ားဆုံးရွိေသာ ခံစားမႈကုိ ဖန္တီးေပးရန္ျဖစ္သည္။
(ျမန္မာကဗ်ာစာတမ္း ဒုတိယတြဲ)
ကဗ်ာပ်က္ျခင္း
*********
ကဗ်ာပ်က္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ အဆိုအမိန္႔တစ္ခုကို ေဖာ္ျပခ်င္ပါသည္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ ၁၉၃၄-၁၉၃၆ခုႏွစ္ စာေပေဝဖန္ေရးေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ ကိုယ္ပိုင္အေတြ႔အၾကံဳမဟုက္ဘဲ က်မ္းလာစာမ်ားကို ကဗ်ာ၌ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပျခင္းမွာ ကဗ်ာပ်က္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီက အေၾကာင္းတစ္ခု၊ သေဘာတစ္ခုကို ကိုယ္ပိုင္ မ်က္စိျဖင့္မၾကည့္ ၊ ကိုယ္ပိုင္နားျဖင့္မၾကား၊ ကိုယ္ပိုင္အေတြ႔အၾကံဳ သိစိတ္ျဖင့္မၾကံစည္ဘဲ က်မ္းဂန္၏ အကူအညီျဖင့္ ၊ မွတ္စု၏ အကူအညီတို႔ျဖင့္ စာဖြဲ႔ျခင္းတို႔မွာ ကဗ်ာကို ပ်က္စီးေစသည္။ ဥပမာ ၿမိဳ႕အေၾကာင္းကိုဖြဲ႔မည္ ဆုိလ်ွင္ က်မ္းဂန္၌ျပဆိုေသာ္ ၿမိဳ႕အဂၤါ(၇)ပါး၊ ၁၀ပါး စသျဖင့္ အစိတ္အပိုင္းတို႔ကို ေရးျပျခင္း၊ မိန္းမ တို႔၏အလွကို ဖြဲ႔ဆိုေသာအခါ သ်ွတၱရက်မ္း၏ အဆိုအမိန္႔အတိုင္း ဂုဏ္အဂၤါတို႔ကို ေရးျပျခင္းသည္ ကဗ်ာဂုဏ္မေျမာက္ေခ်။ အမွန္စင္စစ္ ယင္းသည္ စာေရးဆရာတို႔၏ အလုပ္သာျဖစ္၏။ ထိုအေလ့အထမ်ားကို ကဗ်ာတြင္ ထည့္သြင္းလာပါက ထိုကဗ်ာသည္ ကဗ်ာမစစ္ေတာ့ၿပီ ဟူေလ၏။
