*η κοπέλα στο gif δεν μοιαζει με την Αντιγονη.*
Την πλησιασε τοσο κοντα. Εκεινη ανατριχιασε καθως το χερι του που ακουμπούσε το πιο χαμηλο σημειο της μεσης, την εσπρωχνε κοντα του. Το στηθος της πιέστηκε στο δικό του. Τα χερια της αγκαλισαν αργα τον λαιμο του. Εκεινος ξεροκαταπιε στο άγγιγμα της. Κοιταζε τον λαιμο του.Εναν λαιμο που τοσο θα πεθαινε να φιλησει μεχρι το επομενο βραδυ και να μην βαρεθει.
Αυτός μπορούσε να την χαζεύει για ωρες. Δεν ηταν απο την ομορφιά που εκανε όλους να γυριζουν όταν έμπαινε στο δωματιο. Ηταν η ομορφιά που σε κραταει το βραδυ ξύπνιο, που με το που την δεις μοιαζει με πινακα ζωγραφικής σε καποια εκθεση. Απο την ομορφια που αγαπας καθε σημειο της. Δεν το βλεπουν ολοι. Αλλα εκεινος το είδε. Και το ειδε πανω της
Η Αντιγόνη ανασηκωσε ελαφριά με τα λεπτα και μακρια δακτυλα της το πηγουνι του και το εφερε στο υψος των ματιων της.*gif*
Εκεινος χαμογέλασε τόσο γλυκα ενώνοντας ολα τα σπασμένα κομματια που της ειχε προκαλεσει
την κοίταξε στα ματια τοσο βαθια που ξεχασε οτι την απασχολούσε. Ξέχασε τι ειχε πει πριν 5 δευτερόλεπτα. Ξεχασε το όνομα της. Σε αυτο το μπλε που της θύμιζε ωκεανό. Δεν μπορούσε να αναπνεύσει, την επνιγε. Τωρα το χρωμα μπλε δεν θα σημαινε ποτε το ιδιο για εκείνη. Τοσο καθαρο μπλε που χάθηκε και δυστυχώς δεν ηξερε πως να γυρισει πίσω...-Μην μου φύγεις.
Είπε ο Λοκι οσο πιο σιγανά γινοταν. Να το ακούσουν μονο αυτοι.
Ειπε και αυτη την λιγη διαφορα αναμεσα των στοματων τους την μηδενισε
Την φίλησε τοσο γλυκα και απαλα σαν να ηταν φτιαγμενη απο γυαλι και θα σπάσει. Η γευση του φιλιου της εμοιαζε μελι και νεκταρ. Τα χειλη της ηταν απαλα σαν πέταλο απο τριαντάφυλλο. Πως νιωθουν αγαπη μου τα χείλη μου πάνω στα δικα σου..
Εκεινη ενιωσε ενα χέρι αναμεσα στην καμπύλη της μεση της και στον κωλο της να την φέρνει ολο και πιο κοντα του. Ολο και πιο κοντα. Και ας μην γινόταν. Το φιλι ηταν τοσο αγνο αλλα και τοσο επικίνδυνο. Ετσι ειναι αραγε ο ουρανος οταν περνάει απο μεσα του η καταιγίδα;
Τα χέρια της Αντιγόνης αγγιζαν και τραβαγαν απο ηδονη και λαχτάρα τα κατάμαυρα μαλλιά του Λοκι.
Επαιζε με τα χείλια της σαν παιδακι με το παιχνιδι του την πρωτοχρονιά. Οι καρδιες τους ετοιμες να πεταχτούν απο το στηθος τους. Το πιο υπεροχο φιλι που εχουν δωσει. Φιλάει σαν ποιημα, σαν να γράφει ποίημα πάνω στα χειλια μου σκεφτοταν η Αντιγονη. Οι γλωσσες μπηκαν αργα αργα στο παιχνιδι . Ο Λοκι ηθελε να το κρατήσει οσο πιο αγνο γινοταν, οσο κρατιόταν τουλάχιστον, ηταν τοσο εύθραυστη.
Φιλιοντουσαν και ένιωθαν πως σταματησε η ώρα. Οι γλωσσες τους επαιζαν παιχνιδια τοσο παθιασμενα και εντονα που οι ανάσες τους κατεβαιναν απο τους λαιμους στις φλεβες τους.
Το φιλι τους εγινε τοσο παθιασμένο που το μόριο του Λοκι αρχισε να σηκώνεται. Η Αντιγονη το καταλαβε και εκεινος την ενιωθε να γελαει διακριτικα. Πλησιαζει αργα στο αυτι της και με αυτη τη τοσο βραχνη και βαθια φωνη του της λεει
![](https://img.wattpad.com/cover/128052919-288-k535568.jpg)
YOU ARE READING
Sweet Creature
FantasyΔεν ήταν απο τους ιδιους κοσμους. Αλλα αυτο ήταν λεπτομεριες που δεν τους εμπόδισε να ενωσουν τα βλεμματα τους εκεινη την ημερα. Μα ισως παρα ηταν διαφορετικοι.Ηταν αδυνατον ψυθιριζαν τα σπασμενα κομματια της καρδιας τους. Ηταν αδύνατον φωναζε ο κόσ...