-Άγγελε μου.
-Λοκι..
Κατευθείαν ενα γλυκο χαμόγελο σχηματίστηκε στα ρόδινα σαν ζάχαρη χειλη της οταν ακουσε το "Αγγελε μου". Εκανε τα γονατα του να λυγίζουν. Ηταν ήρεμη. Ενα πλασμα σαν εκείνη δεν του άξιζε σκεφτόταν.
Τοσο υπεροχη μα και τοσο επικίνδυνη.-Να σε ρωτησω κατι;
Ειπε και εγνευσε θετικα η Αντιγονη.
-Θελω να μάθω τα παντα για σενα. Το αγαπημένο σου χρωμα, φαγητο, τραγουδι. Τι μισείς τι οχι. Τι φοβάσαι και ποιον. Πως ήταν τα παιδικα σου χρονια.Γιατι πηρες αυτο το ονομα, να μου μιλήσεις ασταμάτητα για εσενα και την οικογένεια σου. Σε ποιον εχεις αδυναμία και ποιον οχι. Τα γενεθλια σου, ποτε εισαι στις αδιαθετες σου μέρες, ποιος αντρας σε πληγωσε πρώτη φορα. Σε ποια ρουχα αισθανεσαι όμορφη, πως σου αρεσει να κανεις τα μαλλια σου,τα χομπι σου. Τα πάντα.
Εκεινη χαμογέλασε ζεστα και τον κοιτάξε. Κλειδωθηκαν τα βλέμματα τους. Περιεργο πως με μια της λεξη εξαφανίζονται τα παντα στο μυαλο του Λοκι και μένει μονο αυτη. Θεέ μου. Αμα ηταν αυτη η στιγμη το τελευταίο πραγμα που θα έβλεπε θα ηταν ευχαριστημένος γιατι οτι χρειάζεται το βρήκε σε εκεινη.
Με τα δαχτυλα της ακουμπησε μια κοντη τουφα του μαλλιού του Λοκι και την στριφογυρισε γυρω απο το αβαφτο καλοσχηματισμενο νυχι της. Στην αισθηση του χεριου της ενας ηλεκτρισμος τον διαπερεσε . Ολα ησυχα, ήρεμα. Μακαρι να μπορουσε να παγωσει αυτη η στιγμη και να μην αλλαξει ποτέ τιποτα. Ουτε αυτος ουτε εκείνη. Σαν φωτογραφία. Γιατί η φωτογραφία δεν αλλαζει ποτέ ακομη και οι ανθρωποι μέσα το κάνουν.
Σιγα σιγα η Αντιγονη εκλεισε τα ματια της. Εκεινος χάζευε το πρόσωπό της. Τοσο υπέροχα μάτια που χαραμιζονται Ενώ είναι κλειστά.Εδειχνε σαν αγγελος. Ήταν σαν αγγελος.
[...]
-ΤΙ ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ;
Ειπε, σχεδόν ουρλιαζε, η Αντιγονη και τιναχθηκε απο το κρεβάτι. Ανασηκωσε την πλάτη της αποτομα και κοφτες ανασες απο το άγχος γεμιζαν το δωματιο. Με τα δυο της χερια Κουνούσε τον Λοκι να ξυπνήσει, χωρις να τον πονεσει. Ακουμπαγε το δέρμα του που τοσο όμορφα γευοταν χθες.
-Τι έγινε;
Μουρμούρισε ενω ακομη δεν είχε ανοιξει τα ματιά του. Ετριβε τα πόδια του με τα δικα της μεχρι που εκεινη αποφάσισε να σηκώθει και αρχισε να φοραει το εσώρουχο της.

YOU ARE READING
Sweet Creature
FantasyΔεν ήταν απο τους ιδιους κοσμους. Αλλα αυτο ήταν λεπτομεριες που δεν τους εμπόδισε να ενωσουν τα βλεμματα τους εκεινη την ημερα. Μα ισως παρα ηταν διαφορετικοι.Ηταν αδυνατον ψυθιριζαν τα σπασμενα κομματια της καρδιας τους. Ηταν αδύνατον φωναζε ο κόσ...