Arılar bile en tatlı balın en zehirli çiçeklerde olduğunu bilir.
Sonunda okul bitmişti herkes sınıftan çıkmıştı. Herzaman en son ben çıkardım. Sınıftan çıktığımda bahçede iğrenç bir görüntü ile karşılaştım abim çakma yı öpüyordu çakmanın arkadaşlarıda jimingil ile konuşuyordu. Onlar beni farketmeden yanlarından geçecektim.
Kapşonumu başıma geçirdim ve hızlıca yanlarından geçiyordumki kolumdan biri tuttu döndüğümde çakmayı gördüm. Herkes bize bakıyordu.
Hızlıca kolumu çekip;
Ben:Ne var?
Ha neul :dün bana yaptıklarını unuttummu sandın. Şimdi ise sıra sende.
Ha neul ve yanında iki kız bana doğru gelemeye başladılar. Ya benim bir ağabim vardı ya noldu öldümü kaldımı sesi bile çıkmıyor sanki karşısındaki kardeşi değilde düşmanı.
Jim'in:kızlar bırakın Yoorayı.
Ra ın:sen dur yakışıklı şu kızı halledelim sonra sana bakarım
Bu kız ne kadarda iğrenç. Kızıl kafa tam bana vurucakken kolunu tutup döndürdüm ve bacak eklemine vurup yere düşürdüm yanındaki kız saçımı tuttu ve çekmeye başladı, kızın karnına vurup yüzüne yumruk attım. ikisi yerde acı ile kıvranıyordu geriye ha neul kalmıştı.
Ben :Gel bakalım sarı çiyan
Kız bana koşarak gelirken kızın ayağına çelme takmamla yere yapışması bir oldu ben sesli bir şekilde kahkaha atarken jungkook hariç herkes gülüyordu jimine yan bi bakış attığımda bana göz kırptı hızlıca okuldan çıkıp eve doğru yürümeye başladım. Jimini her gördüğümde neden kalbimin hızlı atmasına engel olamıyorum. O nu görme isteğim hergün artıyordu .öncelerde isimlendiremediğim duyguyu şimdi yavaş yavaş anlamaya başlıyordum.
BEN JİMİNDEN HOŞLANIYORDUM.
AMA BANA KARŞI BİRŞEY HİSSETMEZSE O ZAMAN KENDİMİ GERÇEKTEN KÖTÜ HİSSEDERDİM.
