"B-baby please let me explain everything please"
Andoon siya sa labas ng pinto ng apartment ko at hindi lang iisang oras na siya nandoon at walang humpay ang pagkatok.
"Sisirain mo ba ang pinto ko? Can you please leave!" Hindi ako mapakali plus hindi ako makapagfocus sa pag gawa ng homework dahil sa walang humpay niyang pagkatok at pagtawag sa pangalan ko.
"Baby, baby please Kate open this damn door konti nalang masisira ko na to" napairap ako ng mata sa pintuan kung saan siya kumakatok ngayon here we go again eto ang nakakainis sa kanya eh napaka reckless sobrang kulit hindi ka talaga papakinggan kapag hindi nasusunod ang gusto niya
Biglang lumakas ang tambol ng dibdib ko dahil nakikita kong unti unting nagkakalamat ang white na pintuan ko.
Imposible kase matibay ang pagkakagawa dyan ayon sa landlord ko o malakas lang talaga siya?
Mas lalong lumaki ang mata ko ng biglang bumagsak ang pinto at dahan-dahan siyang pumasok na namumungay ang mata at matamang nakatitig saken.
Habang papalapit siya ng marahan hindi ko magawang maibuka ang aking bibig o makatayo man lang sa aking kinauupuan dahil sa pagkagulat sa nangyari.
"I had enough Kate Cassandra" hindi ko namalayan na 3 pulgada nalang ang layo niya sa akin . Pinagmasdan ko ang kanyang matang namumula at nagsusumamo.
"L-lumayo ka sakin" Saka ako nakabalik sa huwisyo ng naramdaman ko ang mainit niyang hininga sa aking mukha
Ang nakakapagtaka nga lang bakit hindi ko magawang makagalaw anong nangyayari saken?
"If you will not allow me to be with you, to explain to you everything dadaanin na kita sa dahas"
Dahan dahan niyang dinala ang mga kamay ko sa labi niya ang hindi man lang inaalis ang tingin sa aking mata.
Nag uunahan tumulo ang mga luha ko sa mata ko at ng makita niya ito ay bumakas sa mukha niya ang pag alala kaya agad niyang hinalikan ang mga mata ko.
"B-baby.. baby ko s-sorry i miss you sobrang miss na po kase kita eh" namumula ang kulay abo niyang mata na nagbabadya na ang pagtulo ng luha sa mata niya.
'I miss you too ... so much'
Gusto kong ipagsigawan sa kanya pero hindi pwede, bawal nga pala.
Agad bumalik sa ala-ala ko kung gaano kami kasaya at kakuntento noong magkasama kaming dalawa.
Inalis niya ang takas na buhok at inipit iyon sa tenga ko. Hindi ko maalis ang tingin sa titig niya, para akong matutunaw.
"Hayaan mo naman ako, ako naman kahit ngayon lang "
At yun na ang huli kong narinig bago ako lamunin ng kadiliman.
NAGISING ako sa sobrang pamilyar na amoy , roses amoy rosas ang nasa paligid ko. Ill always love the scent of roses kaya kahit na mabigat pa ang talukap ng aking mata pinilit kong imulat ito at ganun na lang ang gulat ko sa mga bagay na nakikita ng mata ko.
Mas lalo na ang prinsepeng nasa tabi ko na mukhang galing sa napakahabang puyat at paglalakbay. Gusto kong paliguan siya ng halik, gusto kong sabihin sa kanya na mahal na mahal ko siya pero mas manahimik.
Dahan dahan kong inalis ang kamay niya na sobrang higpit ng pagkakayakap sa bewang ko kahit alam kong imposible nagawa ko. Dahan dahan akong bumaba sa kama ng hindi gumagawa ng kahit na anumang ingay.
Malapit na ako sa pinto at konti nalang makakalabas na ako ngunit sa bahagya akong nagulat ng sa paglingon ko kung nasaan ang lugar ng kama kung nasaan siya ay wala ng laman iyon.
Naramdaman ko na lang ang mainit na hininga sa kaliwang tenga ko. Kaya biglang naghurementado ang kabog sa dibdib ko ng sa pagharap ko sa pinto. Nandoon na pala siya at malungkot na nakatitig saken.
"Iiwan mo na naman ako?" Kulang nalang mabuwal ako sa galing ko na pigilan ang luha sa mata ko sa sobrang sakit na nararamdaman ko ng dahil sa paraan ng pagtitig niya.
"Alam mo pagkatapos ng ilang libong taon ngayon lang ulit ako naging masaya"
Mapait siyang ngumiti saken pero kasabay noon ang pagtulo ng mga luha niya.
"T-tapos na tayo... pakiusap pakawalan mo na ako, h-hindi tayo pwede alam mo yan tama na ito" pumiyok na ang boses ko dahil di ko na napigilan ang pagluha
"N-ngayon lang rin ulit ako nakapagpahinga dahil nakatabi na kita , dahil sa wakas nakauwi ka na" unti-unti ay umatras ako dahilan ng dahan-dahan niyang paglapit saken.
Alam ko yun dahil halata sa mga mata niya ang pangungulila at pagkalungkot sa mahabang panahon.
Parang pinipiga ang dibdib ko sa sobrang sakit ng nararamdaman ko pero kelangan ko maging matapang, kelangan kong itago ang totoo kong nararamdaman para sa nakakabuti.
Niyakap niya ako. Niyakap niya ako ng sobrang higpit.
"Lets be selfish baby please, pahiling naman kahit ngayon lang pwede bang ako naman ang isipin mo, pwede bang wag mo na akong patayin gustong gusto ko na mabuhay parang awa mo na. Im begging you please"
