Tiffany သူမရံုးခန္းထဲမွာ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြကုိဆူပြက္ေန၏။
"အားလံုးထြက္သြားၾကေတာ့!"
ဆူလုိ႔အားရသြားေတာ့ ေမာင္းထုတ္သည္
"Taeyeon!မင္းေနခဲ့"
Tiffany ထိုင္ခံုမွာျပန္ထိုင္ကာ
"မင္းကုိငါဘာေၾကာင့္ေနခဲ့ခိုင္းတာလဲသိလား?"
"ဟုတ္...."
"ေကာင္းၿပီ!အာ့ဆုိ မင္းဘာအမွားေတြလုပ္ထားလဲဆုိတာ ငါေျပာစရာမလုိေတာ့ဘူးေပါ့!ကဲ မင္းလုပ္ထားတဲ့အမွားေတြငါ့ကုိေျပာစမ္း"
"အခုျဖစ္သြားတဲ့ကိစၥက System ေၾကာင့္
ျဖစ္သြားတာပါ~Quality assurance တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကြၽန္မဒီျပႆနာကုိ
သိခဲ့သင့္ၿပီး ျပင္ဆင္ခဲ့သင့္တာ!ဒီ System အတြက္တာဝန္႐ွိသူကကြၽန္မပါ~ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မအမွားေၾကာင့္ဌာနမွာဆံုး႐ွံဳးမႈေတြျဖစ္ခဲ့ပါတယ္"
"Hmmm မွန္တယ္!ဒါေပမယ့္ ကံဆုိးစြာနဲ႔
မင္း႐ွင္းျပတာေတြ မင္းေနာင္တေတြကအေျခအေနကုိေျပာင္းလဲႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး!
ငါစိ္တ္ပ်က္မိရတယ္ Taeyeon!ငါမင္းကုိ
ဒီထက္ပုိေတာ္မယ္ထင္ေနတာ~ငါခန္႔မွန္း
တာမွားသြားၿပီပဲ"
Tiffany သက္ျပင္းခ်ၿပီးေျပာေတာ့ Taeyeon ႐ွက္စိတ္ေၾကာင့္ ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္ေတာ့။
"ဒီျပႆနာကုိမွတ္တမ္းတင္မထားႏိုင္ေအာင္ကုိ မင္းနေမာ္နမဲ့ႏိုင္လြန္းတယ္!မင္း
ဒီကိစၥကုိေသးေသးေလးလုိ့္ထင္ေနတာမလား?ျပႆနာမ႐ွိေလာက္ဘူးလုိ႔ မင္းယူဆခဲ့တာ!ကိစၥေသးေသးေလးဆုိၿပီး မင္းလက္လြတ္စပယ္လုပ္ခဲ့တာ အခုၾကည့္
ဦး~ငါတုိ႔ဌာနဘယ္လုိျဖစ္သြားၿပီလဲ?"
"မင္းဒီျပႆနာကုိလ်စ္လ်ဴ႐ွဳလိုက္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တုန္းက မင္းလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကုိစဥ္းစားၾကည့္ခဲ့ရဲ႕လား?မင္း
ေၾကာင့္မို႔လုိ႔ တစ္ဖြဲ႔လံုးငါဆူတာခံရႏိုု္င္တယ္လုိ႔ေရာေတြးၾကည့္ခဲ့ရဲ႕လား?မင္း
အတြက္အျပစ္႐ွိလုိမခံစားရဘူးလား?မင္း
သူတုိ႔ကုိမသနားဘူးလား?သူတုိ႔ဒီကိစၥေၾကာင့္ေနာက္က်တဲ့အထိအလုပ္လုပ္ရေတာ့မယ္ဆုိတာေသခ်ာတယ္"
