Eyfet Savaş ve Aşk

Karar

Arkadaşlar gelecek bölüm final olacak. Artık Eyfet yazamıyorum, bu yüzden hikayeyi bozmadan bitirme kararı aldım. Fakat yazmayı bırakmak istemiyorum. Sizlere bir sorum olacak. Sizce yeni hikayem hangi çift ile ilgili olsun? Ben YağHaz düşünüyorum ama aklınızda başka fikirler varsa lütfen yorum yapın!! Herkese iyi okumalar!!

Profilimde Ateş Kanatlar adlı hikayeyi okumayı unutmayın!

Havanın keskin soğuğu içime işlerken verdiğim nefesin buharı yüzüme çarpıyordu. Öğlenden beri görmemiştim onu. Görmek istememiştim. Elim karnıma gitti yine. Ortalık karışmışken yaralı beklemek her şeyi daha da zora sokuyordu sanki.

Operasyona çıkacaklarını düşündükçe çıldırıyor, burada boş boş bekleyeceğim, bildikçe deliriyordum. Damien denen adamın bir an önce gitmesini isterken Eylem'in davranışı aklımdan çıkmıyordu.

Düşüncelerimin  karışık olması adımlarıma yansımıştı. Sarsak ve sinirli adımlarımla kendimi zorlamak istemediğim için durup soluklandım.

Neden böyle oluyordu? Her şey iyi giderken tekerin raydan çıkması kaderin oyunu mu gerçekten? Yanıma biri gelince başımı çevirdim. Ateş gelmişti.

"Kardeşim napıyorsun bu saatte? Dinlenmen gerekiyor senin."

"Hiç o muhabbete girmeyelim Ateş. Canım sıkkın zaten."

"Ne oldu?"

Kısaca anlattım olanları. Dinledikten sonra konuştu.

"Yani haklısın kardeşim. Ama keşke bir dinleseydin kızı. Sebebi olmasa Eylem böyle korkak davranacak biri değil. Seni nasıl sevdiğini ben biliyorum Fethi."

Aklımda dolanan düşüncelerden birini söylemişti. Sebepleri olduğu ihtimalini saymıştım ama kabullenemiyorum işte. Ben herkese ve her şeye karşı ona olan sevgimi söyleyebilecekken nedense sustuğu kişi eski sevdiğiydi.

"Neyse hadi gidelim artık"

Yatağıma uzandığımda telefonu aldım elime. Son aramalardan Eylem'i buldum. Parmağım basmak üzereyken havada kaldı. Konuşmak, sesini duymak, rahatlamak istiyordum ama yapamadım. Kapatıp attım telefonu.

Sabah kalkıp duşa girdiğimde yarama kaydı gözlerim. Daha iyi durumdaydılar sanki. Dikişlerin üzerinden sular akıp giderken damlaların iyileştirici gücü olduğuna inanmak istercesine kapattım gözlerimi.

Dışarıdan gelen koşuşturma sesleriyle saçımı kurutmayı bırakıp çıktım odadan. Ateş koşarak yanımdan geçerken tuttum kolundan.

"Ne oluyor kardeşim?"

"İstihbarat geldi, operasyona çıkıyoruz."

Koşmaya devam ettiğinde takip ettim onu ve diğerlerini. Damien denen adam ve takımı ile birlikte helikopterde buluştular. Sırayla binerlerken sağ tarafımdan geçmekte olan Eylem'i gördüm.

Koşarak gelirken bir anda durdu beni görünce. Sendelemesiyle  kolundan tuttum.

"İyi misin sen?"

Biraz sonra tehlikeli bir çatışmaya girecek olmasına rağmen endişeli gözleri beni izliyordu. Damien denen adam binerken göz göze geldik anlık olarak. İkimizin arasına kimsenin girmesine izin vermeyecektim.

Eylem'in kolunu tutan elimi beline götürüp hızlıca kendime çektim. Dudaklarına uzanıp aşkımla öptüm onu. Kaybetmekten korkarcasına öptüm, hissettiklerimi anlasın diye öptüm.