Eyfet Savaş ve Aşk

Final

"El ele yürürken ay ışığının aydınlattığı yolda,
İçim içime sığmazken heyecandan,
Kimse bulmasın istedim bizi,
Dertler yakalamasın, göz yaşı uğramasın
Belki ben dağılmıştım biraz aşkımdan,
Ama sen yine çok güzeldin kadınım"

Şiirim bittiğinde yana çevirdim başımı ve beni izleyen geceden daha kara gözleriyle karşılaştım. Dudakları hafif aralık , yanakları kızarık bakıyordu bana.

"Beğendin mi şiiri?"

Elini yanağıma koyup okşadı. "Çok beğendim."

"Nasıl geçti operasyon?"

"Zordu özellikle başımı çevirdiğimde  seni görememek daha zordu."

"Eminim yerimi dolduran olmuştur." dedim imalı bir şekilde. İstemsizce kaşlarım çatılmıştı o adam aklıma gelince.

"Fethi ben de bunu söylemek istiyordum. Bak düşündüğün gibi hiçbir şey yok. Sana olan aşkımı herkese karşı söyleyebilirim Damien de dahil. Ama eğer onu kızdırırsam beni buradaki görevimden aldırtıp senden ayırabilir. Ne kadar hırslı olduğunu biliyorum ben."

Sebepleri olduğu için yaptığını biliyordum ama acıtmıştı işte canımı. O yüzden kırmıştım kalbini. Herhangi bir ihtimalden daha çok seviyordum onu.

'Ne zaman gidecek peki? Konuşuldu mu hiç?"

"Bilmiyorum. Ama operasyon başarılı oldu ve adamı yakaladık. Normalde gitmeleri lazım."

Başımı sallayıp onu kendime çektim. Burnum önce saçlarında gezindi, sonra boynuna indi. Beni mest edip kendisine çeken kokusunu en iyi aldığım yerdi burası. Hafifçe okşarken gıdıklandığını hissettim. Dudaklarımı bastırıp öptükten sonra çekildim.

"Hadi seni bırakayım, üşüme daha fazla."

Ayağa kalktığımızda elimi tutup önüme geçti.  "Sen dinlen lütfen. Bir an önce iyileşmeni istiyorum Fethi."

Onaylarcasına başımı salladım. Gözden kaybolana kadar onu izledikten sonra dönüp yürümeye başladım. Birkaç adım sonra hissettiğim iç güdü ile arkamı döndüm. Bana doğru gelen o kıl adamı görünce yumruklarımı sıktım. Tam karşımda durduğunda konuştum.

"Ne var?"

"Sen Eylem'in sevgilisi misin?"

Kendimi tutmaya çalışıyordum. "Evet. Ayrıca sana ilk ve son kez söylüyorum. Bir daha seni Eylem'in yakınında görmeyeceğim."

Meydan okumama karşı bir mimik bile oynamamıştı yüzünde. Ama sinirli gibi durmuyordu da.

"Eylem'in sevdiği tipte birisin. Eminim seni de bu kararlı ve koruyucu tavırlarından sevmiştir. Tıpkı bir zamanlar beni sevdiği gibi."

Ne saçmalıyordu lan bu? Elimi yakasına götürüp çektim.

"Bana bak lan! Karşımda saçma sapan konuşup beni kışkırtmayı kes. Sana karşı olan hisleri çok uzun zaman önce bitti. O bana aşık tıpkı benim ona olduğum gibi. Boşuna aramıza girmeye çalışma yani."

Ben kavga çıkacak diye düşünürken gülümsedi. "Öyle bir niyetim yok. Sadece Eylem'in düzgün bir adamı sevip sevmediğini merak etmiştim. Artık ben de onu arkamda bırakabilirim. Ona iyi bak Avcı."

Arkasını dönüp giderken şaşkınlıktan birkaç dakika arkasından baktım. Bütün yaptığı artistik hareketler bu kadar mıydı yani? Kendi kendime gülerken odama geçtim. Bir an önce tam olarak iyileşip operasyonlara katılmalıydım.