Na de Regenboog

Het Diner

          Ik hoorde de bel, ik was net klaar, ik had mijn haar opnieuw gedaan en gedoucht. Dat was niet voor Ethan, dat was gewoon hygiëne. Ik rende de trap af en maakte de deur open, daar stond hij, ik voelde niks. Die ogen die mij vanochtend zo van mijn stuk hadden gebracht deden me nu niks, althans dat vertelde ik mezelf. "Kom binnen." Ik stapte aan de kant zodat hij erlangs kon. Ineens schoot me te binnen dat Ethan nog nooit bij mij was geweest. Ik was een enkele keer bij hem geweest, maar nog nooit andersom. Ik besloot hem eerst een rondleiding te geven door het huis,hij was immers nog nooit bij mij geweest. Mijn ouders waren gelukkig niet thuis, zo hoefde ik tenminste niet al hun opmerkingen te verdragen. Ik begon in de keuken en liet hem eerst de hele benedenverdieping zien, onze keuken, de badkamer, de slaapkamer van mijn ouders, de woonkamer en de eethoek. Daarna liepen we de trap op naar de tweede verdieping, ik was enig kind dus dit was mijn verdieping, mijn ouders sliepen beneden. Als eerste liet ik hem mijn slaapkamer zien, hij was vrij leeg, er stonden een bed en een gitaar. "Ik zie het al een tweepersoonsbed." hij keek me lachend aan, hij hield zijn hoofd lichtjes naar links gedraaid en wreef met zijn hand over zijn nek.. Ik wuifde zijn blik weg en ging door naar m'n eigen badkamer, natuurlijk was ik vergeten die op te ruimen en lagen er nog overal handdoeken. Ethan keek me aan en vroeg "Jij hebt zeker gedoucht voor ik kwam." daarbij tilde hij ook een wenkbrauw op. Ik was te beschaamd om te reageren. De laatste kamer op de tweede verdieping was ook van mij, ik bezat in weze de hele tweede verdieping. In deze kamer stonden alleen een bank, een tv en een boekenkast. Na wat gekibbel besloten Ethan en ik dat we samen een film gingen kijken op netflix, hij wilde persé een horrorfilm kijken dus besloot ik dat dat een goed idee was. Helaas ben ik niet heel erg goed met horrorfilms, de vorige keer dat ik er een zag schrok ik zo erg dat ik de tafel om schopte, daar gaat het helaas nog vaak over. Persoonlijk had ik liever een romcom gekeken. Zoals gewoonlijk gaf ik weer toe. "The Conjuring" zo heette de film. Gelukkig kwamen er ook nog wat andere vrienden die ik had uitgenodigd. De film begon, het scherm werd zwart, naïeve ik had de lampen uitgedaan dus niks zag niks meer. We zaten met vijf op de bank. Nog voordat ik me realiseerde wat er aan de hand was sprong ik schreeuwend op van de bank. Er was een vrouw levend verslonden door verkoolde baby's. Ik had volgens mij door dat ik het eind van deze film niet levend zou gaan halen, tijd voor smoesjes. Ongelukkig genoeg voor mij, waren mijn hersenen te traag. Ditmaal schrok ik van een schim in de spiegel. Ik kneep per ongeluk in Ethan's hand, dit terwijl ik niet doorhad dat ik die had vastgegrepen. Ik keek voorzichtig naar hem, het leek alsof hij het niet gemerkt had. Toen vroeg ik maar "Wil iemand iets drinken?" Alyss? Ethan? ze wilden alle 4 iets fris, Ik liep naar beneden. Ethan liep me achterna "Aiden wacht!" Riep hij. "Je kunt toch geen vijf glazen dragen in je eentje?" We liepen samen de trap af, ik kakelde als een kip zonder kop. We liepen door de hal en uit mijn mond spoot een fontein van duizend woorden, er was niet echt een samenhang, of een verklaring waarom mijn eens zo gesloten gedachten nu uit de spuigaten liepen.Eenmaal in de keuken hoorde ik nog iemand de trap af komen. Ik liep terug naar de gang. Ik zag een verdrietige Amy de trap af lopen, ze stapte op me af. "Is het waar Aiden?" vroeg ze me. "Is wat waar?" Ik was extreem verward, mijn eerste instinct was om haar te omhelzen, maar ze deinsde terug. Ik schrok, ze barstte uit in tranen. Ik pakte Amy bij haar schouders en ging met haar op de trap zitten, Ethan kwam terug naar de gang, ook hij was gealarmeerd door de plotselinge verbreking van de stilte. Amy stortte snikkend haar hart uit. "Het is uit Aiden, het is uit." Ik merkte dat ze er moeite mee had. Amy had een relatie gehad met Davey, die momenteel nog boven zat. Er verscheen een rode waas voor mijn ogen, mijn handen begonnen te trillen, ik verhief mijn stem en ik schreeuwde zo hard als ik kon, het was eigenlijk meer een grom. Nog voordat ik de trap op kon stormen stond Ethan me in de weg. Hij ging niet aan de kant, ik had geprobeerd hem aan de kant te duwen, maar hij bewoog geen centimeter. Hij pakte mijn beide schouders vast en dwong me tot bedaren. Ik zag hem zorgvuldig mijn gezicht afzoeken naar enig teken dat ik kalmeerde en kalmeren deed ik. Mijn waas viel weg toen ik uit machteloosheid naast Amy neerplofte. We keken elkaar aan, ik zag de pijn in haar ogen. Ik herkende daar niks van, nadat ik en Alyss klaar waren voelde ik niks, ik miste niks, er was niks. Ethan zag dat ik enigszins gekalmeerd was en liep naar de keuken om het drinken naar boven te brengen. Amy en ik liepen naar de badkamer om haar make-up te redden, die avond zou niks meer worden.

          In het weekend besloten ik en Amy samen naar de wedstrijd van onze beste vriend Roy te gaan kijken, hij speelde hockey. Het was een vroege zaterdagmorgen, maar ik kon zien dat dit Amy hielp. We hadden beide een dikke jas aangetrokken, het was inmiddels bijna herfst en het was koud, zeker in de ochtend. Ik hield niet zo van sport, daarom deed ik het ook niet. Amy was ook niet zo'n sportfan, het was dus niet heel verbazingwekkend dat ze na een poosje haar hoofd op mijn schouder legde en in mijn oor begon te blazen. Ik trok als grapje aan haar wangen, ze stak haar tong uit en kneep haar ogen tot spleetjes. We misten de goal van het team van Roy compleet, iedereen sprong op en begon te juichen wij deden dus gewoon lekker mee. Amy en ik gingen verder met kletsen om de tijd te doden. We hadden het over vanalles, het leek wel alsof ze Davey helemaal vergeten was. Aan het eind van de wedstrijd liepen we van de tribune af, we wachtten totdat Roy de kleedkamer uitkwam, we hadden niet verwacht dat hij Axel meenam. Axel was een jongen uit het team van Roy, hij was atletisch gebouwd, had blond haar en ondeugende blauwe ogen. Hij liep met Roy mee, we hadden afgesproken om met z'n drieën te gaan lunchen, maar Axel vroeg of hij mee mocht. Axels ouders waren niet thuis en hij had geen zin om alleen te eten, hij hoorde niet bij onze vriendengroep, maar ik dacht een vriend van Roy is een vriend van mij. Amy leek niet heel blij dat er nog iemand mee kwam, maar ze draaide snel bij. Axel bleek heel aardig te zijn, hij toonde veel begrip voor Amy's situatie en bewonderde haar kracht. We gingen lunchen bij de friettent. Toen ik door de deur liep botste ik tegen Axel op, dit keer was het toch echt niet mijn schuld, ik keek verontwaardigd, maar draaide bij toen ik hem blozend een verontschuldiging hoorde stamelen, het was best schattig. Ik liep lachend naar binnen terwijl Axel die nog steeds aan het blozen was de deur openhield. Amy begon te giechelen, zij zag de humor van de situatie wel in. "Aiden misschien moet je nog maar even wachten met je rijlessen, je botst ook tegen alles en iedereen op." Roy begreep wat ze bedoelde en proestte het uit van het lachen, terwijl Axel een beetje schaapachtig lachte. Ik vond het zonde om de situatie uit te leggen, dus deed ik dat niet, in plaats daarvan bestelde ik mijn eten om het onderwerp te veranderen. Amy's stemming was opgeklaard, ik vermoedde echter dat dat niet kwam door het hockeyen. Toen Amy naar het toilet was, pakte ik stiekem haar telefoon, ik wist haar wachtwoord en logde in. Zoals altijd klopte mijn vermoeden, binnen een paar dagen had Amy alweer een nieuwe jongen gevonden. Ik legde snel haar telefoon terug, Roy en Axel keken me beschuldigend aan maar zeiden niets tegen Amy. Ik besloot het onderwerp te veranderen te veranderen, ik vroeg Axel of hij al een vriendin had. Hij keek een beetje ongemakkelijk en zei nee, in een poging om Axel te hulp te schieten vroeg Roy diezelfde vraag Amy, heel subtiel was het niet en Amy vermoedde meteen vals spel. "Oké jongens wie heeft op mijn telefoon gekeken?" vroeg ze. Ze wist natuurlijk al lang het antwoord, ze keek me immers heel erg intens aan. Ik bekende schuld, maar zei ook dat ik niet wist wie het was. Amy was slim en had hem niet aan haar contacten toegevoegd, ik had niet genoeg tijd om zijn foto te bekijken en daarmee was het gesprek dus ook af. Zodra iedereen zijn frietjes op had, gingen we naar huis. We woonden allemaal in dezelfde plaats dus fietsten we met elkaar mee, als eerste verliet Amy onze fietsbende, we zwaaiden enthousiast toen ze door de deur naar binnen liep. Als volgende was Roy aan de beurt hij verdween door de poort en alleen ik en Axel waren nog over. Ik woonde net iets verder weg dan Axel, hoewel hij aanbood om mij eerst naar huis te brengen gingen we toch eerst naar het zijne. Hij stapte van zijn fiets af terwijl ik hem nakeek, hij stond op het punt om de deur achter zich te sluiten toen hij zich omdraaide en knipoogde?, had ik dat goed gezien? Ik schudde met mijn hoofd en begon weer met fietsen. Wat een gekke jongen eigenlijk, dacht ik bij mezelf, wel vriendelijk. Hoe vriendelijk hij dan ook was, ik wist zeker dat hij knipoogde. Ik vervolgde mijn weg naar huis en dacht er niet meer over na.