Na de Regenboog

Shoppen!!!

          Ik had me in lange tijd niet zo ontspannen gevoeld, alle stress, alle zorgen, alles leek te verdwijnen als sneeuw voor de lentezon. Ik liet me gaan en ontspande al mijn spieren, ik sloot mijn ogen en omringde mezelf met zijn armen totdat ik langzaam weggleed in een zoete slaap.

          "Wat is dit!" "Wat denk je wel niet!" Ik schrok wakker, mijn vader zag er woedend uit. Hij vond het niet zo leuk dat ik met de overbuurjongen samen op de bank lag. Ik was in shock, mijn eerste instinct was om mezelf tegen Jonah aan te drukken, maar ik schoof naar achter, hij was weg. "Het is godverdomme 12 uur! Ga onmiddellijk naar boven!" Hij was nog niet klaar met schreeuwen toen ik bovenaan de trap stond. Ik keek nog snel door het raam en zag Jonah knipogen, hij had de auto van mijn ouders aan horen komen en was door de garage gevlucht. Ineens herinnerde ik dat er beneden twee glazen op de tafel stonden, ik moest ze weghalen voordat mijn ouders het zouden zien. Ik liep voorzichtig de trap af, ik zag mijn ouders de lamp uit doen. Ik sloop naar binnen, pakte snel het glas van de tafel en stopte het in de vaatwasser en ging snel terug naar boven. Ik liet het ene glas staan.

          Voor het eerst in tijden werd ik wakker zonder stress, ik had me niet verslapen, ik had 8 uur geslapen, als je de uurtjes op de bank meetelt. Ik was in een vrolijke bui. Het weer was best goed, zeker voor in de herfst. De fietstocht naar school viel dus mee. Onderweg kwam ik Axel tegen hij zag er vandaag ook vrolijk uit. We zijn samen naar school gefietst. Hij was zelfs nog even meegelopen naar mijn kluisje. Vanuit de verte zag ik Roy een vuile blik Axels richting in werpen, wat was er toch mis met die jongen? Axel zag het ook, hij keek mij ernstig aan. "Waarom?" vroeg ik. Maar er kwam geen antwoord dus ging ik gewoon naar de les. Ik ging naast Amy zitten, ik keek haar zwijgend aan en ze snapte meteen wat er was gebeurd. Ik mocht echt van geluk spreken dat ik zo'n goede vriendin had als zij.

          Tussen de middag gingen ik, Amy en Axel winkelen. Ik stond net wat te passen in het pashokje toen ik buiten iets hoorde. Ik hoorde Roy, ik stormde onmiddellijk uit het hokje, Axel stond namelijk op mij te wachten. Ik zag Roy hem tegen een hokje aan duwen, er kwam een golf van woede over me heen, het leek wel alsof ik gromde. Ik stormde op Roy af, ik zou nooit gedacht hebben dat ik hem omver zou kunnen gooien, maar het lukte me. Ik pakte Axels hoofd vast "Gaat het wel?" vroeg ik, "Jawel hoor, gelukkig heeft ie mijn gezicht gemist." grapte Axel, "Leuk shirt trouwens." Ik keek beschaamd naar mijn ontblote bovenlichaam. Ik rende snel terug naar het pashokje om mijn shirt aan te doen, Roy was de winkel uitgezet en Axel ook. Amy zat hoorbaar te lachen "Je rende echt als een dolle stier af op Roy, je mist alleen nog van die twee hoorns." Ik zag al voor we hoe ze twee vingers langs haar hoofd hield. We liepen zo snel mogelijk de winkel uit, naar Axel toe. "Ik moet jullie iets vertellen. De reden dat Roy mij de hele tijd pest, is omdat ik gay ben." Ik geloofde mijn oren niet, ik versteende. Ik wist niet of ik blij moest zijn, ofdat ik me bedrogen voelde, maar ik was er zeker van dat ik boos was op Roy, woest, ziedend, dat was ik. Ik kon me weer bewegen en omhelsde Axel, dat had hij wel verdiend. Amy deed ook mee, we zeiden niks en liepen richting onze fietsen, schouder aan schouder.

________________________________________________________________________________

Sorry dat het zo kort is, inspiratie is tegenwoordig moeilijk te vinden