MUTFAKTAKİ AŞK

Eski Dost

Arkadaşlar lütfen önce di- ğer MUTFAKTAKİ AŞK ı sonra bunu okuyun. Ikiside benim kitabım ama wattpad i yanlışlıkla silip bir daha yukleyince aynı hesaba giremedim o yüzden yeni bir hesap açtım. Umarım diğer okuyucularimda bu kitabı fark ederler. Keyifli okumalar

Henüz öğlen olmasına rağmen şirkette çok sıkıldığım için eve gitmeye karar verdim. Garip bir şekilde Young u görmek istiyordum. Hızla arabaya binip gaza bastım. Kısa bir süre sonra eve gelince arabadan inip kapıyı çaldım. Çalışanlardan biri kapıyı açınca içeri girdim. Ean alt kata iniyordu. Galiba henüz yeni uyanmıştı. Ean ın yanına ilerleyerek " Günaydın prenses. Sanırım daha yeni uyandın." Dedim. Bana başını sallayarak " Ayy evet. O kadar cok uyumusum ki kendimi kış uykusuna yatmış ayı gibi hissediyorum." Dediğine gülerek birlikte mutfağa geçtik. Ean kahvaltı masasına oturup kahvaltinin hazır olmasını bekledi. Ben mutfaktaki çalışana Young u sorunca bana dışarı çıktığını söyledi. Ean ın yanağından öpüp dışarı çıktım. Belki yolda Young a rastlarsam birlikte yürürüz diye arabaya binmedim. Yolda ilerlemeye başladım. Caddeye inmeme az bir süre vardı ki yerde parıldayan bir şey gördüm. Eğilip aldım. Ama bu bilezik Young undu. Giderek korkmaya başlamıştım. Bileziğin biraz ilerisinde de beyaz bir pamuk gördüm. Onu da yerden alıp kokladim. Ağır eter kokusundan nerdeyse bende bayılacaktım. Bu pamuktan sonra artık tek bir şeyden emindim " Young kaçırılmıştı ". Hizla geri donecektim ki bir anda telefonumun çalmasıyla durup telefona baktım. Bilinmeyen numaraydi ama yine de açtım.

-Alo

-Onu çok merak ediyorsun değilmi ?

-Sen kimsin

-Aaa ne ayıp. Insan hiç en sadık dostunu unutur mu?

-Pislik herif. Ne istiyorsun ondan bırak onu ******

-Cık cık cık olmuyo ama ben ondan bir sey istemiyorum. Ben onu istiyorum.

-Geberticem seni geberticem

-Sanırım telefon çekmiyor. Se-si-ni-a-la-mıyo-rum.

Bip bip bip.

Sinir katsayım iyice artmıştı. Hızla geri dönüp arabama bindim ve karakola doğru sürmeye başladım. Sinirden ve ya korkudan ellerim titriyordu. Young u düşündükçe daha da korkuyor ve gaza daha çok yukleniyordum. Bir anda kulaklarimi sagir edecek bir gucteki korna sesiyle kendime geldim. Arabayla aramda 2-3 santim bile yoktu. Kıl payı kurtulmustum. Sanirim biraz sakin olmak zorundaydım.  Yoksa hastanede yatmaktan Young u bulamayacaktim. Kafami direksiyona koyup sakinlemeye çalıştım. Sonra kafami kaldırıp yoluma normal hızla devam ettim. Karakola geldiğimde önümde duran memura tam bir şey soyleyecektim ki bir anda bana müdürün yanına gitmemi söyledi. Müdürün odasını bulduktan sonra kapıyı çalıp içeri girdim. Adam önündeki evraklarla ilgilendiği için yüzünü görmemiştim. Bir kağıda daha imzasını attıktan sonra kafasını kaldırdı. Ama ikimizde şok olmuştuk. Bu eski dostum Chanyeol dü ( başka birini bulamadım. Umarım sacma olmaz). Onunla uzun zamandır gorusmuyordum. Açıkçası onu çok özlemiştim. Yanına gidip birbirimize sarıldık. Kısaca hayatımı anlattıktan sonra bana neden geldiğimi sordu. Ben de anlatmaya başladım :

- Hani benim bir çalışanım vardı ya Jungkook ............. ışte şimdide mutfagimda çalışan aşçımı kaçırdı.

- O olduğuna emin misin ?

- Evet, buraya gelmeden önce beni aradı

- Hmm, peki Yoongi ben ekiplere haber veririm. Eğer bir gelişme olursa da hemen seni ararım.

- Tamam. Sağol Chanyeol sonra görüşürüz.

- Görüşürüz.

Deyip karakoldan çıktım. Arabaya binip Han Nehrine doğru sürmeye başladım. Eve gitmek istemiyordum. Hava almak istiyordum ve Han Nehri bunun için en iyi adresti.

Arabadan inip banklara doğru ilerledim. Oturup gözlerimi kapadim. Hafif rüzgar ve Han Nehri nin sesi ruhumu dinlendiriyordu. Young şu an o sapığın elinde ve ben hic bir sey yapamiyorum.

Kısa bir süre sonra banktan kalkıp arabama binip eve doğru sürmeye başladım. 5 dakikalık bir yoldan sonra eve varmıştım. Kapıyı çalıp beklemeye başladım. Kapı açılınca hızla içeri girdim. Ust kata çıkıp üzerime pijamalirimi geçirip yatağa girdim. Yatakta Young un kokusu vardı. Daha önce hiç bir koku beni bu kadar kendimden geçirmemişti. Yavas yavaş gözlerim kapanmaya başlamıştı. Daha fazla inatlasmadan kendimi uykunun kollarına bıraktım.