Wait for me

18.8K 638 29
                                    

BIANCA's POV

Ayoko mang isipin pero talagang nahihiwagaan ako dito kay Antoine. Everyday pinupuntahan niya ako sa Summer Rose. Everyday may nagdedeliver sa akin ng lunch, ng merienda. Galing kay Antoine. He even rented a condo in my building. Two floors up lang ang layo niya sa akin. Everyday sinasabayan niya ako sa pag - uwi ko. He even fix dinners for me. At ayoko ng ganito. I am not ready for anything.

Tulad ngayon, pauwi ako at nandito na si Antoine sa lobby ng hotel. Hinihintay ako. He is just wearing a simple cargo shorts and polo shirt. Binagayan niya iyon ng espadrilles na itim.

"Let's go?" Sabi niya at akmang kukunin ang bag na dala ko.

"I can do this, Antoine." Sabi ko at hinigpitan ko ang hawak ko sa bag ko.

Alam kong napahiya siya sa ginawa ko pero ngumiti lang siya. Sinabayan niya akong maglakad.

"I cooked paella. Do you want to taste it?" Sabi niya habang naglalakad kami.

"I'm sorry. May lakad ako. Magkikita kami ng mga kaibigan ko," sagot ko sa kanya.

"I'll drive you there para hindi ka mapagod," sabi niya.

Huminto ako at humarap ako kay Antoine.

"Ano ba ito, Antoine? Why are you doing this? Do you like me?" Diniretsa ko na siya. Ayoko ng ganito.

"Why? Is there a problem if I like you?" Balik - tanong niya sa akin. Seryoso siya na nakatingin sa mata ko. "Tingin ko wala namang magagalit kasi single ka naman and I am also single."

Napailing ako. "You don't like me. Naaawa ka lang sa akin kaya mo ito ginagawa. I don't need your pity. Please. Kaya ko ang sarili ko," at nagsimula na akong maglakad. Pero sumusunod lang siya siya sa akin.

"Who says I pity you?" Sabi ni Antoine habang sumasabay sa paglakad ko. Naramdaman kong hinawakan niya ako sa braso. "Can we stop for a while? Please," sabi niya.

"Antoine, I can't -"

"I like you, Bianca. The moment I saw you, I like you that instant. But I backed off because my bestfriend-" at napahinga siya ng malalim. "Chris is like a brother to me and I don't want to ruin our friendship. But he turned his back on you. And he is not coming back. There are more important things in his life than you. I am here. Tanggap ko kung anong nangyari sa iyo. Tatanggapin kita ng buo even your child," seryosong sabi niya sa akin.

Umiling lang ako.

"I am sorry, Antoine. Right now, I don't want anybody else in my life. Ako na lang muna. Kami ng magiging anak ko," pinigil ko ang sarili kong maiyak.

"Hindi naman ako nagmamadali. Just let me do these things for you. Masaya na ako ganito. Seeing you everyday, taking care of you. And admit it, in your situation, you cannot take care of yourself on your own. You need someone's help. And I am here," sabi pa niya.

Hindi agad ako nakasagot. "Maraming babae. Single. Walang excess baggage katulad ko."

"I can't teach myself to like someone that I don't want. I am willing to wait even if it takes forever. Just let me show you how much you mean to me. Because I am not like Chris. I will catch you everytime you fall."

Ramdam ko ang emosyon ni Antoine. Ramdam kong totoo ang mga sinasabi niya pero wala akong kilig na nararamdaman. Kasi aminado naman ako, whatever happened between me and Chris, my heart only beats just for him. And I don't know when will I learn to forget him.

---------------------->>>>>>
CHRIS' POV

I am waiting for hours for my mom to get home. I wanted to call her and tell her that I know everything. She fucking ruined my life. She is my mother and she ruined everything between me and Bianca.

I am a fucking fool. I wanted to punch myself everytime I'll remember what happened that day. Her face, her horror when I accused her for lying to me. But the fact is ako ang nagsinungaling sa kanya from the start. The moment we got married in Vegas, I already lied to her. I used her for my own intention, for escaping on my own problem. Bianca didn't do anything but to love me. But what did I do? I lied and accused her for something that she didn't do.

I can hear my mother's voice talking to someone when she entered my office. She is talking on the phone. Tinaasan pa niya ako ng kilay ng makita niyang parang hinihintay ko talaga siya.

"Okay. Yes. I'll make the arrangements when can you meet him. Call you again," narinig kong sabi niya at pinatay ang telepono. "Jackie told me you want to talk to me," sabi niya.

Ibinato ko sa harap niya ang cheke at papeles na nakalagay doon ang pangalan ni Nadine.

"That check is for Bianca," pigil na pigil ko ang sarili ko.

Nakita kong parang biglang nagbago ang mukha ni mommy. Para ngang nakagawa siya ng mali.

"There must be a mixed up. Nagkamali lang siguro sa accounting," sabi niya at agad na kinuha iyon at isinilid sa bag niya.

"What kind of lies are you going to tell me now?" Hindi ko alam kung hanggang kailan ko kayang magtimpi. "I love her, mom. But you made me believe na kaya niya akong ipagpalit sa pera. I am a fucking fool to believe in your lies," galit na sabi ko.

"I don't know what you're talking about, Christopher. Si Bianca ang nakausap ko. Siya ang nagsabi sa akin kung saan kita matatagpuan," kahit alam niyang alam kong nagsisinungaling lang siya, pinipilit pa rin niyang lumusot.

Napailing ako.

"I still respect you as my mother. But the next time you do something like this and you hurt her again, I don't know what I can do to you. Stay away from Bianca. Stay away from us!" Sigaw ko at umalis na ako doon.

"Christopher! Christopher!"

Hindi ko na pinakinggan ang mga pagtawag ni mommy. I need to get out of here. I need to see Bianca.

I went to my dad's room and found that he is still sleeping. I'll just say my goodbyes to him. Baka kasi kapag umalis ako, hindi ko na rin siya maabutan pagbalik ko. I don't want to leave my dad, but I need to see Bianca as soon as possible.

"Dad," mahinang sabi ko.

Umungol lang siya at dumilat ng konti.

"I'll be gone for just a couple of days. I just need to fix something," sabi ko sa kanya.

Nakita kong ngumiti si daddy.

"You should have done that a long time ago," mahinang sabi niya.

"I'll be back, dad. Please wait for me."

"Go get her," sabi niya at pinisil ang kamay ko.

I kissed his forehead and mabilis akong lumabas ng kuwarto. Naabutan ko doon si mommy na parang talagang hinihintay lang ako makalabas.

"If you step one foot outside this house, ipapatanggal ko ang pangalan mo sa last will and testament ng daddy mo," sabi niya sa akin.

"Do whatever you want," sagot ko habang mabilis akong nagpunta sa kuwarto ko. Kinuha ko lang ang isang back pack at naglagay ng ilang piraso ng damit. Just like before when I left this house five years ago.

"Damn it, Christopher! Are you going to turn your back to our billions because of that nobody?!" Galit na galit na si mommy.

Tiningnan ko ng masama si mommy. "I listened to you once and I fucking messed my life. I am not going to listen to you again. Please mom, just leave me alone. Live with your billions," at tinalikuran ko na siya. Hindi ko na siya pinakinggan. I dialled our personal pilot's number and asked to prepare our private plane. I need to see Bianca. I need to ask for her forgiveness.

I hope I am not too late.

Until you were gone (Complete)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon