Αυτό που θα γράψω τώρα είναι αφιερωμένο στον ένα και μοναδικό
Παππού μου, έχει φύγει από τη ζωή .
Αυτή η νύχτα για μένα είναι πολύ δύσκολη ασχετος ότι κάνεις δεν το καταλαβαίνει.
Σταματήστε τα ρολόγια, κόψτε το τηλέφωνο
Ρίχτε στο σκύλο ένα κόκαλο να σιωπήσει
Σιγήστε τα πιάνα, βγάλτε με ένα πνιγμένο τύμπανο
Το φέρετρο κι' άστε όσους πενθούν να έρθουν
Στ' αεροπλάνα πείτε να γράψουν αγκομαχώντας
Στον ουρανό ότι Είναι Νεκρός.
Μαύρα κολάρα βάλτε στους λευκούς των περιστεριών λαιμούς.
Μαύρα γάντια στων τροχονόμων τα χέρια.
Ήταν ο Βορράς κι'ο Νότος μου, η Ανατολή κι'η Δύση μου.
Ήταν της εβδομάδας μου η δουλειά, της Κυριακής η αργία.
Ήταν η μέρα μου κι'η νύχτα μου
Η μιλιά και το τραγούδι μου.
Νόμιζα η αγάπη πως θα κρατούσε αιώνια: λάθος.
Τι να τα κάνω τ'άστρα. Σβήστε τα ένα-ένα.
Αμπαλάρετε το φεγγάρι, ξηλώστε τον ήλιο.
Αδειάστε τις θάλασσες, σαρώστε τα δάση.
Γιατί είναι όλα και για πάντα Μάταια.
W.H.Auden
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το κομμάτι δεν είναι δικό μου όμως με κάνει και ανατριχιάζω.
