Το νερό έπεφτε πάνω στο γυμνό κορμί της,
Παγωμένο, Όπως το συνήθιζε.
Οι χτύποι της, χαλαροί.
Το κεφάλι της ψηλά,
Αφήνοντας το νερό να πέσει στο πρόσωπο της.
Σβήνοντας την κάθε σκέψη της.
Δεν ένιωθε τίποτα.
Παρά μόνο κενό.
Ένιωσε ένα δάκρυ να απελευθερώνεται,
Όχι ότι ένιωθε κάτι,
Αλλά από την συνήθεια.
Το δάκρυ έγινε ένα με το νερό, δροσιζοντας το αδύνατο κορμί της.
Πλέον του μυαλού της οι εικόνες, έσβησαν,
Σαν να 'ταν πόρνες τις στιγμής.
Το κορμί της τόσο χαλαρό,
Υπερβολικά πολύ,
Με αποτέλεσμα να σωριαστει κάτω.
Τα μάτια της σφραγισμένα καλά,
Απολαμβάνοντας τον μαύρο παράδεισο του μυαλού της.
Εκεί που όλα είναι σκοτεινά και ήρεμα...
Γειααα
Τι κάνετε;
Ζέστη πολύ ζέστη παιδιά, σκάσαμε!
Εμ είχα πάλι πολύ καιρό να ανεβάσω ελπίζω να σας άρεσε το κομμάτι.
Τώρα τελευταία δεν μου βγαίνουν πολλά στο γράψιμο νομίζω το έχετε καταλάβει και εσείς, Δεν ξέρω γιατί Ίσως είναι επειδή προτιμώ να τα κρατάω όλα στο κεφάλι μου και όταν πιανω το μολύβι να γράψω, Είμαι σε ένα "δίλημμα" στο τι να γράψω και τι να μην γράψω.
Ελπίζω να μην έρθει κανένας στην θέση μου...
Λοιπόν αυτά είχα να σας πω
Ααα και κάτι άλλο
Το τέλος έρχεται σύντομα. (Μην περιμένετε happy and)😊
Μην ξεχασετε ☆
Και 💬
Μέχρι το επόμενο
Φιλιά πολλά και να χαμογελάτε 😊
