Jadę tramwajem
Na pożegnanie
A za godzinę
Poproszę morfinę
Zapadam się w fotel
Pojadę z powrotem
Nie wiem czy rezygnować
Będę żałować
Kurwa mać
Trzeba było spać
Gryzę rękaw swetra
Pora jest kiepska
Może jednak poczekam?
Nie. Za długo zwlekam
I co teraz?
W gardle płacz się zbiera
Dobra wracam
Mam moralnego kaca
Jeszcze ci kiedyś powiem
Co mi siedzi w głowie
Że wcale mnie to nie bawi
Że żal mnie dławi
Że masz mi oddać serce
Że nie chcę cię więcej
Że ranisz mnie tą zabawą
Że nie chcę już udawać
A może dam ci szansę?
Może wygram tą walkę?
Dobra postanowiłam
Póki została mi siła
Spokojnie kochany
Dziś się nie żegnamy
Za mało mam silnej woli
Nie postawię na swoim
Wiem że złamiesz mi serce
Baw się jednak w najlepsze
Już kupiłam bilet powrotny
Do krainy własnej głupoty
CZYTASZ
Poezje martwego wieku
PoetryZbiór myśli, których nie chcę trzymać w głowie. Interpretacja należy do Was. Do mnie tylko pieprzenie bez ładu i składu o rzeczach błahych i głupich, których nawet nie rozumiem.
