We zijn nu twee jaar verder.. Pijn, verdriet en woede waren onze gevoelens, onze zorg. Het maakte ons kapot maar meteen ook sterker. Het was zwaar en ook makkelijk. We hadden voor alles een excuus, voor alle dingen waar wij geen zin in hadden. Ons leven werd een bende. Mijn moeder verloor haar baan en ik loop zwaar achter op school. Ik was gezonken in mijn verdriet met nog steeds de vraag hoe het plotseling allemaal kon gebeuren en of het mijn schuld was. Als ik niet was weg gelopen van mijn problemen dan..
Ik liep naar mijn raam en ging daar zitten. Ik staarde weer naar alle vogels, hoe vrij ze waren en hoe ze weg konden vliegen wanneer ze bang waren, bang voor het gene wat hun leven kon afpakken. Het gaat inmiddels al beter, stukke beter. Mijn moeder heeft nieuw werk gevonden in een andere buurt genaamd 'Florijntjesbuurt'. We gaan er naar toe verhuizen en ik ga naar een nieuwe school. Ik ben klaar voor een nieuwe start, weg uit dit huis waar veelste veel herinneringen staan, waar alle geuren me eraan herinneren hoe samen waren en waar alles zo gevoelig was, weg van mijn school waar iedereen me zielig vond. Natuurlijk, ik ga Claudia missen en al mijn andere vrienden maar dit is mijn nieuwe start..
JE LEEST
Zelfmoord
Teen FictionEen meisje van 16 verliest haar vader en zusje aan een auto ongeluk en haar moeder aan kanker. Haar opa komt bij haar wonen en is al een paar jaar depressief vanwege de dood van haar oma. Ze word zwaar gepest op haar nieuwe school en maakt nog veel...
