Zelfmoord

Het begin van de elende..

Het licht verdween langzaam. Ik voelde een prikkelende warmte over mijn lichaam. Het was de zon. Het kostte me moeite om mijn omgeving te bekijken omdat de zon recht op mijn gezicht scheen. Ik zat onder een boom. De zon scheen schuin op de hommels in de boom die vol bloezem stond te stralen. Één voor één vielen er kleine, witte bloem blaadjes in de zon naar beneden. Wanneer het waaide, vielen ze in groep en kreeg je een echt, verfijnd, lente gevoel. Je voelde jezelf schitteren in de zon. Daar zat ik dan, weer met mijn ogen dicht, genietend in de zon, op de schommel stoel dat heen en weer beweegte en dreigde mijn boek dat op mijn schoot lag te laten vallen wanneer er allemaal bloem blaadjes vielen op de bloeiende gras om je heen waar bloemetjes in groeide en danste om je heen. Ik zat achter in de tuin relaxed te zonnen wanneer mijn eigen gedachte, terwijl ik waarschijnlijk dood op de rails lag, de gedachte van dit meisje te bestuurde. "Lieverd, kom je nog wat drinken?" Hoorde ik een vaag bekende vrouwen stem roepen. Was dat mijn moeder dan eindelijk? Mijn moeder die ik 5 jaar lang heb moeten missen? "Ik ga het niet weer brengen hoor! Je bent inmiddels 13 en dit kan je evengoed als dat je op dat skateboard van je rond rijd." Hoorde ik haar zeggen. "Nope, pennyboarden ben ik beter in." Zei ik met een beetje arrogante toon. "Dat mag je wel op een andere manier duidelijk maken dan met zo'n toon." Zei ze geïrriteerd. Dit herinner ik me weer. Ik had een kwartier geleden ruzie gekregen met een vriendin en had toen mijn geluid uit gezet en die onder de stoel gegooit. Toen ik eraan dacht kreeg ik weer een akelig, boos gevoel in mijn buik. Ik checkte de laatste berichten van haar en werd weer woedend. Ik haalde maar wat water en toen ik terug kwam zat mijn eigenwijze zusje op mijn stoel. "Nina! Daar zat ik!" Riep ik erg geïrriteerd. Het gevoel in mijn maag werd erger toen ik weer een bericht binnen kreeg van Claudia;

Claudia ♡: Onze vriendschap is over. Je valt maar lekker dood bitch!

Ik zag dat ze me geblokkeerd had en dat ik niet eens de kans kreeg om boos terug te reageren. Ik gooide mijn telefoon neer in het gras. "Mama?" Riep Nina gefrustreerd. "Als je het maar waagt, kleine rat." Zei ik tegen haar. "Anne heeft haar telefoon gewoon zo in het gras gegooit en ze scheld me uit met allemaal slechte woorden!" Schreeuwde ze door de hele tuin. "Dat is niet waar!" Schreeuwde ik. Ik trok haar van de stoel en duwde haar weg. "Laat me toch met rust. Je zorgt er alleen maar voor dat ik ruzie met mijn moeder krijg!" Schreeuwde ik recht en luid in haar gezicht. Ik moest bijna overgeven door de misselijkheid die ik van de woede kreeg nadat mijn moeder naar me schreeuwde dat ik sorry moest zeggen. Ik rende naar boven en pakte een paar graffiti spuitbussen en deed die in mijn tas. Zwart, Geel, Rood, Blauw, en Wit. Ik pakte mijn Pennyboard dat aan mijn muur hing, een blauw board met gele wielen, en rende weer naar beneden. Mijn moeder schreeuwde nog iets wat ik niet meer verstond doordat mijn zusje stond te krijsen en ik uit de tuin liep. Ik rende het paadje uit en skaten recht vooruit zonder dat ik door had waar ik naar toe wou skaten. Naar de skatebaan? Geen idee. Ik zie wel..