Zelfmoord

Pijn..

De volgende morgen werd ik wakker rond 5 uur s'ochtends. Mijn ogen waren dik en rood. Mijn pols prikkelde. Ik stond op en keek naar de deur met de TV ervoor. Hij was een stuk naar achter geschoven net als de deur. Mijn moeder heeft geprobeert om naar binnen te komen.

Ik liep naar beneden om brood te maken. Ik pakte de hagelslag dat mijn vader gister had gehaald en uit de koelkast de melk. De hagelslag is niet open? En de melk ook niet? Opeens kreeg ik een steek in mijn lichaam. Ik realiseerde me dat ze weg waren.. Papa dat altijd de melk opdronk voordat ik er wat van kon nemen.. Nina dat altijd snoepte van de hagelslag waar ik dan weer de schuld van kreeg.. Ik staarde voor me uit. Het was zo stil. Zo zacht. Tranen gleden over mijn wang naar beneden. Ik deed het licht uit en ging in het hoekje van de keuken zitten. Het was donker. De maan scheen door het raam. Ik sloot mijn ogen en ik liet mijn gedachten gaan. Herinneringen van mijn lieve zusje en van mijn beschermende vader kwamen terug. Ik bleef nadenken. Dit is allemaal mijn schuld. Ik moet niet steeds weglopen voor mijn problemen. Ik kneep mijn ogen nog harder dicht. Ik voelde alles kloppen. Angst, verdriet, woede, wanhoop. Alles was compleet. Ik voelde me zo ellendig. Beter blijf ik thuis, of ik ga naar school? Ik ben dan wel een beetje afgeleid. Ik zag mijn vader voor me met Nina ernaast. "Je had gewoon thuis moeten blijven!" Zei hij boos. "Jij maakt ook echt met iedereen ruzie, hé?!" Zei mijn zusje teleurstellend. "Het is allemaal jou schuld!" Zei mijn vader. "Ja, jou schuld!" Ze bleven het herhalen en nog een keer, en nog een keer. Het werd luider en harder. Ik deed zwetend mijn ogen open en deed het licht weer aan. Het was een droom. Mijn schuld gevoel en verdriet vrat me op. Het deed me zoveel pijn allemaal..