BOŞLUK

çizim

Uyandım yine. Oha saat 10 olmuş. Hemen hazırlandım. Ama patron beni niye almadı ki. Acaba beni kovmuşmuydu. Telefonumu alıp aradım.

- alo
- nasıl oldun iyimisin
- evet iyiyimde iş yerinin adresi neydi
- boşversene sen hastasın yat yerinde
- ben iyi oldum ama o zaman yarın işe geleyim olmaz mı ?
- tmm olur geçmiş olsun
- sağolun

Çok düşünceli bir patron. Ama ben bütün gün evde ne yapacağım. Hiç evde gün boyunca kalmadım. Off. Keşke yanımda bari birisi olsa. Buldum çizimi yapayım. Ve süpriz diye iş yerine gideyim. Ama ya çok akıllıyım. Harcanıyorum resmen. Çizdim. Çizip durdum. Ama emre beyin zevki için 10 tane tasarım yaptım.  En sonunda bir tanesini seçtim. Bu çizimi kesin beğenir yani ama öbür çizimleri de götüreceğim. Ama acaba iş yerim neresi. Buldum selini arayıp öğrenelim bakalım. Selin benim iş yerinde tanıştığım kişi. Aslında işe gideli 2 gün oldu ama o iki gün içinde arkadaş olmalıydı. Aradım ve öğrendim. Atkımı takıp dışarı çıktım. Bu annemin bana ördüğü atkıydı. Hep bana uğur getireceğine inanmışımdır. Sokakta ilerlerken bir taksi çevirdim. Binip adresi tarif ettim. Birde taksi parası bir ton masraf. Yine paracıklar gitti. Sonunda iş yerine vardım. O kadar da geç kalmış sayılmam. Hem kendisi istedi. Ben ne kötü bir kızım. Adam hastayım diye evde dinlen diyor. Ben ise adamı suçlayıp duruyorum. Ama herkes kendini savunmalı. Içeriye girdim. Emre bey tam karşımda duruyordu. Yanıma geldi.

- ben sana ne demiştim. Evde kalıp dinlenecektin hani.
- ama evdecanım çok sıkıldı. Hem de ben turp gibiyim.
- neyse ama çalışmak yok bugün.
- merak etmeyin ben işimi bitirdim
- nasıl
- kabanı canım sıkıldığı için çizdim
- bence sen hep hasta ol
- yırtayım isterseniz çizimi
- şaka şaka. Odama bekliyorum gel.
- peki

Odasına çıktım. Benden kağıdı istedi. Ben de verdim. Gözleri kamaştı. Tabi nasıl böyle çizimkarşısında kamaşmasın. Bana bakıp gidebilirsin dedi. Abi benim çizime aşık oldu. Artık gazeteler de yazarlar emre demir resimle aşk yaşıyor. Oturup yemek yedim. Yanımda bu sefer yemek getirmiştim. Iş olmadığı için eve gidebilirdim. Kapıdan çıktım. Arkamdan bir ses duydum. Bu emre beydi.

- hadi seni evine ben bırakayım
- hayır ya gerek yok adresi de öğrendim zaten
- hayır ben bırakacağım
- tmm

Arabaya bindim. En sonunda eve varmıştım.

- teşekkürler emre bey
- önemli değil ve bana emre diyebilirsin
- alışamam
- alısırsın

Arabadan indim. Bana neden böyle birşey demişti ki. Burnumalis kokular geliyordu. Bu araba egzozuymuş. Hemen eve girdim. Biraz televizyon izleyip herzamanki gibi kendimi yatağa attım. Bugün yarı iş yarı tatil gibi birşeydi. Gözlerimi kapatıp uyudum. Bakalım bir sonra ki günüm nasıl geçecek bakalım.