TO DO, OR NOT TO DO- What should I do?

TO DO 2- Moving on? How? >.<

A/N: Guys sorry ha, mas marami pa yung narrations sa mga first chapters nitong story. Sa bandang gitna na po yung ibang conversation. Pero depende din sa takbo ng isip ko. Hahaha.. Baka naman maganda-ganda ang posisyon ng utak ko pag naga-update ako... Hahahaha...

CHAPTER 2- TO DO 2- Moving on? How? >.<

-Veronica Del Mundo's Point of View-

"Mahal mo pa talaga si Bry noh?" tanung ni Karen saken habang nasa CR kami, bago pa sya pumasok sa cubicle na vacant.

Napatahimik ako saglit.     *_*

Nabigla ako sa kanyang tanung. Nasa School na kami, 1st day of class namin. 3rd year college taking up B.S. in Business Administration major in Finance. Almost 2 months na bakasyon, hindi ko naramdaman, may trabaho ako at yun nga. Hindi parin natatapos ang bangungot ko kay Bryan. Anlakas ng tama ko sakanya.

"Ha? Eskemberlooo ka girl. May boyfriend na ako ngayon noh.. Nakamoved on na ako dyan sa lalakeng yan." pagkukunwari ko.

Nasa loob na nun ng CR si Karen, "kung ako'y manhid beh, lalo mo na akong niloko. Alam ko. Ramdam ko. Kaya nga hindi parin ako super attached sakanya, kasi ayaw naman kita masaktan, pero alam mo namang mahal ko talaga sya diba? Naiintndihan mo naman ako, diba?" dere-deretsyo nyang sinabi habang nasa loob sya ng cubicle.

Halos pumatak na yung luhang kanina ko pang pinipigil. Hindi ako makasagot kasi alam kong mahahalata lang nya sa boses ko. Baka marinig pa nya.

"Wait lang Karen, ha?" Pinili kong lumabas nalang muna at magpalamig. Masyado akong natetense sa takbo ng paguusap namin. Hindi ko kayang sumagot. Hindi parin ako OKAY!

Oo, kaibigan ko si Karen, ayos kami, halos ka-close ko na din nga talaga sya eh. Pero syempre pag ganito ang pinaguusapan, my gassssss!!! Hirap magreact!

Kasi oo, mahal ko pa naman talaga si Bryan eh. Kaya ang hirap nya kalimutan. Tsaka andami nung jutang sakin... Hahahaha... Yung mga iniloload ko sakanya dati na sabi nya pag nagkita daw kami ang bayad? Bwahaha.. Araw-araw kami nagkikita noon, pero hindi naman nagbayad eh. Haha...

"Pano kaba kasi kalimutang lalake ka?" sabi ko sa sarili ko.

Sabay labas ni Karen sa CR at nilapitan ako.

"Luka luka ka talaga, imik pa ako ng imik dun sa loob, wala kana pala. Tinatakasan mo ko ha." sabi niya na may kasama pang pagsundot sa aking tagiliran kung saan malakas ang aking kiliti.

Wooot... Wooot...

"Hindi ah.. May tumawag sakin. Nagsabi naman ako. Bingi ka lang talaga at di mo narinig." pagpapalusot ko habang nakangiti.

"Tarana nga sa room natin. Malapit na magtime." sabi ko ulit.

Nagpunta na nga kami sa room.

**********

Tapos na ang klase namin. 8pm na ng gabi. Naghahanda na kaming umuwe.

"Beh, sabay sabay na tayong umuwe ha?" sabi ni Joy, isa pa naming kaibigan.

 "Okay lang ba na sumabay satin si Bryan?" tanong ni Karen.

Biglang tumahimik buong barkada. Biglang yumuko si Karen.

"Namimiss ko na kayong kasabay." whaaaa... Ramdam ko ang lungkot ni Karen. Hindi na kasi kami nagkakasabay pag umuuwe kahit nung last sem, kasi nga sila na ni Bryan na dati kong boyfriend... syempre, inihahatid sya lagi.

Masyado yung....

AWKWARD!!!

(lakas maka Toni G. oh.. hahaha.. PBB Teens???)

Haha..

Ganun din sya sakin dati eh... Whaaaa... I miss it so much!

Biglang may dumating sa room namin.

Lalaking matangkad,

maputi,

clean cut ang buhok.

Hindi mataba

at

hindi din naman payat.

Gwapo?

Sa paningin ko, OO

ewan ko sa paningin ng mga kabarkada ko.

Haaaaist..

Nakashirt syang Blue!

May number #22...

BLUE???

#22

Kilala ko yung shirt na yun.

Sya!

Sya!

Sya siiiiiiiiiiiiiii!!!

-END OF CHAPTER 2-